|
Beermarter
Groep : op het land levende
zoogdieren
 De
beermarter is ��n enkele soort binnen de
subfamilie Paradoxurinae. Deze bevat ook
verschillende soorten palmroller, waaronder de
palmmarter. Aan zijn schommelende beerachtige
gang en katachtige verschijning, heeft de
beermarter zijn populaire bijnaam 'beerkat' te
danken. Deze boombewoner gebruikt zijn
ongelofelijk sterke, behendige staart als extra
ledemaat bij het uitrusten of het zoeken naar
voedsel.
Beermarters leven gewoonlijk alleen of in kleine
groepen van volwassen dieren met hun jongen. Ze
zijn voornamelijk 's nachts actief en brengen
het grootste deel van hun kalme leventje
langzaam bewegend door de bomen door.
Voorzichtig beweegt hij zich van tak naar tak,
gebruik makend van zijn staart. Wanneer hij
rust, krult een slapende beermarter zich op en
stopt zijn kop onder zijn lange, harige staart.
Wanneer ze actief zijn, zijn ze lawaaierig en ze
communiceren met elkaar met luid, hoogtonig
gehuil, gejammer en raspend gegrom. Normaal zijn
ze rustig en speels, maar ze kunnen agressief
worden wanneer ze in een hoek worden gedreven.
Dan sissen en grommen ze. De beermarter markeert
zijn territorium door geursporen aan te brengen
op takken. Van deze musk wordt gezegd dat het de
geur van popcorn heeft.
Beermarters paren het hele jaar door, hoewel er
vaak een geboortepiek is van januari tot maart.
Paartjes paren in de bomen, waarbij ze
voorzichtig aan een geschikte tak hangen. Het
vrouwtje geeft met een speciale houding aan dat
ze klaar is voor het paringsproces. Het vrouwtje
werpt haar jongen vaak in een boomnest. De
jongen worden blind geboren en openen hun ogen
na ongeveer tien dagen. Ze worden de eerste zes
tot acht weken van hun leven gezoogd, maar
daarna begeven ze zich buiten het nest en eten
vast voedsel. De jongen blijven ongeveer een
jaar bij hun ouders.
Hoewel beermarters worden geclassificeerd als
carnivoren of vleeseters, zorgt hun traagheid
ervoor dat ze niet vaak achter levende prooien
aan zitten. In plaats daarvan eten ze gevarieerd
voedsel, met name fruit, vooral vijgen. Ook eten
ze kuikens, eieren, aas, insecten, knaagdieren,
hagedissen en bladeren. Hoewel ze zich het meest
thuis voelen in de bomen, begeeft een aasetende
beermarter zich soms op de bosbodem op zoek naar
afgevallen fruit en bladeren. Soms duikt hij
zelfs in het water, op zoek naar vis.
Hoewel hij niet ernstig bedreigd wordt, komt hij
ook niet veelvuldig voor in zijn leefgebied.
Wanneer hij de bomen verlaat loopt hij het
risico om gepakt te worden door roofdieren. In
veel landen wordt de beermarter ook bejaagd en
gegeten door mensen, die hem als delicatesse
beschouwen. Een ondersoort, die de
Palawan-beermarter heet, is geclassificeerd als
kwetsbaar.
|
