W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Bengaalse tijger
Groep : op het land levende zoogdieren

Omdat de Bengaalse tijger zo sterk is en amper opvalt, wordt deze grootste en zwaarste der katachtigen gevreesd door zowel dier als mens. Getooid met zijn klassieke oranje-zwarte vacht doet hij zijn ronde in zijn territorium en jaagt hij meestal solitair. Hij besluipt zijn prooi of lokt deze in een hinderlaag en omdat hij enorm krachtig is, kan hij dieren aan die groter zijn dan hijzelf. Vroeger kwam de Bengaalse tijger overal in Azi� voor. Nu alleen nog in sommige streken van India en omliggende landen.
Bij het doden van zijn prooi maakt de tijger gebruik van zijn onopvallendheid. Hij heeft een uitstekend gezichtsvermogen en gehoor, zodat hij dieren ook in het donker kan volgen. Hij jaagt op grote dieren zoals herten en wilde zwijnen en heeft dan weer voor een paar dagen genoeg eten. Behoedzaam besluipt hij zijn prooi, om vanaf twintig meter toe te slaan. Hij doodt zijn prooi met een beet in de nek of de keel, waarna hij het slachtoffer de dichte begroeiing in sleept en daar oppeuzelt. Heeft hij genoeg gegeten, dan bedekt hij zijn prooi met bladeren en komt hij later terug. Mannetjestijgers eten wel veertig kg per keer.
Tijgers houden van water en baden vaak in rivieren en poelen om zich op het heetst van de dag te verkoelen. Meestal jagen ze tijdens de nacht en rusten ze overdag uit. De meeste tijgers leven alleen, al jagen moeders soms ook samen met hun welpen en andere jongen. Een mannetjestijger zwerft door een territorium van ten hoogste honderd vierkante kilometer, waarbij hij de grenzen afbakent met geursporen, uitwerpselen en krassen op stenen of bomen.
Andere tijgers kunnen daar zijn geslacht, grootte en territorium uit opmaken. Tijgers communiceren via brullen en grommen. Ze verdedigen hun territorium fel tegen rivaliserende mannetjes, maar staan enige overlap toe met de kleinere territoria van vrouwtjes.
Het mannetje vindt een vrouwtje op haar gebrul en geursporen. Een tijgerpaar kan in twee dagen wel honderd keer paren. Het vrouwtje krijgt de welpen in een hol en brengt ze alleen groot, waarbij ze ze de eerste zes maanden zoogt. Na acht weken wagen de welpen zich naar buiten en beginnen ze met het eten van vlees. De leeuwin moet daarom vaker op jacht, maar ze gaat nooit ver bij haar welpen vandaan. Als ze ��n jaar oud zijn, kunnen de jongen jagen, maar ze blijven tot twee jaar bij hun moeder.
Als gevolg van het verlies aan leefgebied, stroperij, minder prooi en de handel in tijgerorganen voor oosterse medicijnen, is het aantal in het wild levende Bengaalse tijgers de vorige eeuw afgenomen van 100.000 tot ongeveer 4.000. De meeste Bengaalse tijgers leven nu in beschermde gebieden in India. Er zijn speciale anti-stropers-eenheden ingezet en de handel in tijgerproducten is in veel landen verboden.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer