|
De
blauwgeringde octopus
 Orde
: Octopoda - familie : Octopodidae - geslacht :
Hapalochlaena en soort : Diverse soorten. Er
zijn vier soorten blauwgeringde octopussen. Ze
behoren tot de familie Octopodidae die ruim
tweehonderd leden telt.
In de getijdenpoeltjes en koraalriffen van de
Grote en Indische Oceaan houdt zich een
moordenaar ter grootte van een golfbal schuil.
Als hij bedreigd wordt gaan de blauwe ringen op
zijn lichaam gloeien. Dit is een waarschuwing
die mensen of dieren maar beter niet kunnen
negeren. De blauwgeringde octopus, waarvan er
vier soorten bestaan, is niet agressief, maar
een beet ervan is zo giftig dat een mens er
binnen enkele seconden aan bezwijkt. Bovendien
is er geen tegengif bekend.
Door zijn kleine formaat en fraaie tekening
staat de blauwgeringde octopus op het
verlanglijstje van vele aquariumbezitters. Dit
heeft geleid tot wijdverspreide bejaging,
waardoor populaties die eens stabiel waren, nu
bedreigd worden. Wanneer deze dieren worden
gevangen voor aquaria, sterven de meeste tijdens
het transport. Dit geld voornamelijk voor de
blauwgeringde octopus. Vissers brengen veel
schade toe aan de koraalriffen waar de
octopussen leven. Vanwege deze aantasting van
het leefgebied wordt nu gevreesd voor de
toekomst van de octopus.
Het mannetje gebruikt de punt van een arm om
zijn sperma in het wijfje in te brengen. Kort
daarna legt ze haar eieren. De grotere
blauwgeringde octopus plakt haar eitjes tegen de
wand van een broedruimte - vaak een veilige
holte, soms zelfs een weggegooid drankblikje of
een fles - en blijft erbij tot ze uitkomen. De
drie andere soorten dragen hun eitjes in trosjes
mee, verstopt onder zes tentakels, en gebruiken
de overige tentakels om zich voort te bewegen.
Als blauwgeringde octopussen net uitkomen, zijn
ze zo groot als een erwt en moeten ze voor
zichzelf zorgen. De moeder sterft twee weken
later.
De blauwgeringde octopus jaagt overdag. Hij
spuit gif in het water om zijn prooi te
verlammen, of stort zich op zijn slachtoffer.
Krabben grijpt hij met zijn tentakels en trekt
hij naar zijn mond, die aan de onderkant van
zijn lijf zit. De octopus gebruikt zijn hoornige
bek om de taaie schaal te breken zodat hij er
giftig speeksel in kan spuiten, dat de spieren
die nodig zijn om te ademen en te bewegen,
verlamt. Als de krab niet meer tegenstribbelt,
rukt de octopus met zijn bek een deel van de
schaal open om het zachte krabvlees op te eten.
Delen waar hij niet bij kan worden gedeeltelijk
verteerd door zijn speeksel en daarna opgezogen,
zodat er alleen een lege schaal overblijft.
Deze octopus houdt zich het grootste deel van de
dag schuil. Net als andere octopussen kan hij
makkelijk van vorm veranderen, zodat hij zich in
de kleinste holtes kan persen om roofdieren te
ontwijken. Als extra beveiliging kan hij zelfs
nog stenen voor de ingang van zijn schuilplaats
stapelen. Wanneer de octopus een tentakel
verliest, kan deze binnen zes weken weer
aangroeien.
|
