|
De
bulldogvleermuis
 Orde
: Chiroptera - familie : Noctilionidae -
geslacht : Noctilio en soort : Bulldogvleermuis.
Tot dit geslacht behoort ook de kleine
bulldogvleermuis. Deze vleermuis vist zelden,
maar vangt insecten uit het water en uit de
lucht.
Voorzien van messcherpe, gekromde klauwen aan
het einde van zijn tenen, is de bulldogvleermuis
een geoefende jager van kleine vissen. Laag
vliegend over het water, sleept deze hengelaar
zijn poten net onder het oppervlak, en maakt dan
herhaaldelijk geulen totdat hij zijn spartelende
prooi uit het water grijpt.
Overdag slapen bulldogvleermuizen in kolonies
van zo'n 75 dieren. Ze geven de voorkeur aan
grotten, holle bomen en treintunnels, maar soms
gebruiken ze verlaten huizen. Veel gebruikte
plekken hebben een sterke geur. binnen de
kolonie slapen de beide sekse apart, hoewel er
gewoonlijk ��n mannetje aanwezig is in iedere
vrouwtjesgroep. Vrouwtjesbulldogvleermuizen zijn
gewoontedieren en hebben de neiging om op een
vaste slaapplaats te blijven en elkaar trouw te
zijn. Ze versterken nauwe banden door het delen
van hun geur. E�n vrouwtje wrijft haar hoofd
tegen de geurklieren in de oksels van een ander
vrouwtje, dit helpt ze om elkaar te herkennen en
te communiceren. 's Nachts vormen
bulldogvleermuizen jachtgroepen van zo'n twaalf
leden. Deze komen uit verschillende daggroepen,
wat de communicatie tussen de groepen weer ten
goede komt.
Van mannetjes wordt gedacht dat ze paren met
verschillende vrouwtjes in de groep. Een
vrouwtje brengt ��n jong ter wereld die warmte,
veiligheid en een melkvoorraad zoekt door zich
vast te klampen aan haar buik. Het grote
leefgebied van de soort door heel tropisch
Amerika zorgt ervoor dat de paartijd per plaats
varieert. Vrouwtjes kunnen ieder moment tussen
augustus en april drachtig worden. Over het
algemeen komen de geboorte- en de zoogtijd
overeen met het natte seizoen. Dan zijn ze
genoeg insecten om het vrouwtje op sterkte te
houden. Als ze ongeveer drie maanden oud zijn,
zijn de jongen gespeend.
Wanneer hij op insecten jaagt, gebruikt de
bulldogvleermuis echolokatie. Hij verstuurt
geluidsfragmenten uit zijn mond die terugkaatsen
om een plaatje te vormen van zijn omgeving. Ook
gebruikt hij echolokatie om de rimpelingen te
lokaliseren van vissen die boven het
wateroppervlak springen. Zo kan hij de snelheid
en richting bepalen van zijn prooi. Laag
zigzaggend over zoet- of zoutwater, trekt deze
vleermuis zijn staartvlies omhoog om niet met
het oppervlak in aanraking te komen. Dan dompelt
hij zijn gekromde klauwen en sleept ze wel ��n
meter door het water. Daarna neemt hij het
slachtoffer uit het water.
Op dit moment is de bulldogvleermuizenpopulatie
gezond, maar vraag is hoelang dat zo zal
blijven. Als visspecialist is hij gebonden aan
bepaalde leefgebieden, en deze worden bedreigd
door toegenomen watervervuiling.
|
