Rubriek :
Historische figuren
Camille Huysmans
Huysmans, Camille (Bilzen
26 mei 1871 - Antwerpen 25 febr. 1968), Belgisch politicus,
studeerde Germaanse filologie te Luik, was leraar (1893-1897) en
vervolgens journalist. Van 1905 tot 1922 was hij secretaris van
de Tweede Internationale. In 1910 tot kamerlid van de Belgische
Werkliedenpartij verkozen, voerde hij met F. van Cauwelaert en
L. Franck ( 'de drie kraaiende hanen') een campagne voor de
vernederlandsing van de Gentse universiteit. Tijdens de Eerste
Wereldoorlog kantte hij zich tegen het activisme en speelde hij
een belangrijke rol bij de socialistische conferentie van
Stockholm (1917) tegen de voortzetting van de oorlog. In 1921
werd hij gemeenteraadslid van Antwerpen en kwam tussen hem en
Van Cauwelaert het zgn. mystieke huwelijk tot stand, waardoor
een coalitie van Vlaamsgezinde christen-democraten en
socialisten het bestuur in handen kreeg. Als schepen van
Onderwijs bracht hij in Antwerpen een baanbrekende
schoolovereenkomst tot stand. Van 1933 tot 1946 (met een
onderbreking tijdens de Tweede Wereldoorlog) was hij
burgemeester van Antwerpen [aardrijkskunde]2. Als minister van
Kunsten en Wetenschappen (juli 1925 - nov. 1927) waakte hij over
de strikte toepassing van de taalwetgeving inzake onderwijs. Met
J. Destr�e nam hij het initiatief voor het Compromis des Belges
(1929). Van 1936 tot 1939 en opnieuw van 1954 tot 1958 was hij
voorzitter van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Van 1939
tot 1944 was hij voorzitter en secretaris van de Tweede
Internationale. Tijdens de Tweede Wereldoorlog week hij uit naar
Londen, waar hij voorzitter werd van het Belgisch Parlementair
Bureau en lid van de Raadgevende Commissie van de
regering-Pierlot. In 1945 werd hij tot minister van Staat
benoemd. Als tegenstander van de terugkeer van koning Leopold
III leidde hij een linkse regering (aug. 1946 - maart 1947). Van
maart 1947 tot juni 1949 was hij minister van Openbaar
Onderwijs. Wegens zijn hoge leeftijd van de BSP-kandidatenlijst
geweerd, pakte hij in 1965 uit met een scheurlijst, maar werd
ondanks het grote aantal voorkeurstemmen (14!937) niet herkozen
als volksvertegenwoordiger.
