Rubriek :
Historische figuren
Carolus Linnaeus
Linnaeus, Carolus,
of Carl (sinds 1757 von) Linn� (Rashult 23 mei 1707 - Hammarby
10 jan. 1778), Zweeds natuuronderzoeker. In opdracht van de
Zweedse regering maakte hij in 1732 een studiereis door Lapland;
het resultaat hiervan legde hij neer in de Flora Lapponica. Hij
promoveerde in de medicijnen in 1735 te Harderwijk, werd
lijfarts bij George Clifford op diens buiten Hartecamp bij
Haarlem en ordende er de botanische, mineralogische en
zo�logische verzamelingen (1735-1737). Tijdens zijn verblijf in
Nederland completeerde Linnaeus enkele door hem reeds uit Zweden
meegebrachte manuscripten en publiceerde deze te Amsterdam en te
Leiden, zoals Systema naturae (ed. 1, 1735; 18 edities tot
1835); Bibliotheca botanica (1737), Fundamenta botanica (1736),
Critica botanica (1737), terwijl hij op de Hartecamp zijn
prachtige Hortus cliffortianus (1737; folio) schreef. Na een
reis naar Engeland en Parijs vestigde hij zich als arts te
Stockholm. Op 2 maart 1741 werd mede op zijn instigatie de
Koninklijke Zweedse Academie van Wetenschappen gesticht, waarvan
hij de eerste president werd. In datzelfde jaar werd hij
hoogleraar in de medicijnen te Uppsala, in 1742 in de
plantkunde.
Nomenclatuur
De grootste verdiensten van Linnaeus liggen vooral op het
gebied van de rangschikking en het benoemen van de vormen van
het leven. Hij schiep orde in de verwarring die toentertijd in
de nomenclatuur heerste door het consequent gebruik van een
binaire nomenclatuur. Ook voerde hij een korte, vaste, nog
steeds gebruikte terminologie in ter vermijding van lange,
herhaalde omschrijvingen, zoals corolla (= bloemkroon), stamen
(= meeldraad), enz. Hij gaf een duidelijke en scherpe omgrenzing
van de plantengeslachten en ordende het plantenrijk volgens een
eenvoudig systeem, gebaseerd op de voortplantingsorganen (vnl.
de meeldraden en de vruchtbeginsels).
De botanische binaire nomenclatuur is gebaseerd op zijn Species
plantarum (1753), de zo�logische op de tiende editie (1758) van
zijn Systema naturae. Linnaeus sluit meer een tijdperk af dan
dat hij een nieuw opent, doordat hij vnl. gebruik maakte van
reeds bestaande methoden en inzichten, die hij echter met zijn
systematisch genie gebruikte voor het opbouwen van een simpel
informatiesysteem, vooral op het gebied van de botanische en de
zo�logische taxonomie.
