Rubriek :
Historische figuren
Catharina de Medici
of (Fr.) de M�dicis
(Florence 13 april 1519 - Blois 5 jan. 1589), koningin van
Frankrijk van 1547 tot 1559, was een dochter van Lorenzo II de'
Medici, hertog van Urbino en neef van paus Leo X. Zij huwde in
1535 met Hendrik, tweede zoon van Frans I, die in 1547 zijn
vader als Hendrik II opvolgde. Tijdens zijn regering had
Catharina door diens verhouding tot Diane de Poitiers weinig
invloed op de staatszaken. Na Hendriks dood in 1559 begon haar
rol in de Franse geschiedenis. Zij was een sluwe vrouw, die,
onverschillig op godsdienstig gebied - hoewel haar relaties met
de Florentijnse astroloog Cosimo Ruggieri haar grote
bijgelovigheid bewijzen -, zich ten doel stelde de macht van het
Huis Valois te handhaven door systematisch de beide
politiek-godsdienstige partijen (de katholieken onder de Guises
en de hugenoten onder de Coligny's) tegen elkaar uit te spelen.
Onder haar zoon Frans II (1559-1560) regeerden de Guises; haar
dochter Elizabeth huwde zij in die tijd uit aan de Spaanse
koning Filips II. Tijdens de minderjarigheid van haar tweede
zoon, Karel IX, was zij regentes (1560-1563). In 1565 kwam zij
met haar dochter Elizabeth en de hertog van Alva te Bayonne
samen om de mogelijkheid van samenwerking tegen het calvinisme
te bespreken. Terzelfder tijd zocht Catharina toch toenadering
tot de Coligny's, omdat de Guises haar te machtig werden. Zij
beraamde een huwelijk van haar tweede dochter, Margaretha, met
de calvinistische Hendrik van Bourbon, koning van Navarre, en
onderhandelde in die jaren over een huwelijk van haar jongste
zoon, Frans van Alen�on, met Elizabeth I van Engeland. De
plannen van de admiraal De Coligny om ter ondersteuning van
Willem van Oranje een oorlog tegen Spanje in de Zuidelijke
Nederlanden te beginnen, gingen haar echter te ver. Diens grote
invloed aan het hof bracht haar ertoe, om bij gelegenheid van
het huwelijk van haar dochter Margaretha de massamoord van de
Bartholome�snacht (23 op 24 aug. 1572) aan te laten richten. Na
de troonsbeklimming van haar derde zoon, Hendrik III (1574),
daalde haar invloed.
