Rubriek :
Historische figuren
Darius I de Grote
Darius I,
bijgenaamd: de Grote (ca. 550-486 v.C.), koning van Perzi� van
522 v.C. tot 486, uit het Huis der Achaemeniden, zoon van
Hystaspes, kwam na de dood van Cambyses II op de troon, na een
valse pretendent, Gaumata, te hebben verdreven, die beweerde
Smerdis te zijn (de zgn. pseudo-Smerdis). Darius nam nu twee
dochters en een kleindochter van Cyrus tot vrouw. De eerste
jaren onderdrukte hij opstanden in Perzi�, Babyloni� en de
oostelijke provincies en reorganiseerde hij het rijk, dat hij in
20 satrapie�n verdeelde. Hij centraliseerde het gezag, doch liet
ieder deel van het rijk zijn eigen bestuursvorm. Hij
reorganiseerde de financi�n, voerde een jaarlijkse belasting in,
bevorderde de handel door een nieuw systeem van wegenaanleg en
consolideerde de grenzen van het rijk. Zo werd hij, terwijl
Cyrus de stichter van het Perzische rijk was, de grote
organisator ervan; hij gaf het de vorm die het in principe tot
de verovering door Alexander de Grote bleef behouden. In 512
drong Darius tot Europa door op een strafexpeditie tegen de
Scythen. Hij liet de Ionische opstand onderdrukken en wilde toen
de Grieken voor hun interventie straffen. De eerste expeditie
leed schipbreuk bij Athos. De volgende tocht eindigde met de
Griekse overwinning bij Marathon (490 v.C.). Tijdens de
voorbereidingen voor een nieuwe tocht stierf Darius. Hij werd
opgevolgd door zijn zoon Xerxes. Darius' daden zijn vereeuwigd
op de grote rotsinscriptie van Behistun.
Bij opgravingen te Soesa (1971) werd een beeld van Darius I
ontdekt: het tot dusver enige monumentale beeld van een
Achaemenidische heerser.
