Rubriek :
Historische figuren
David Baltimore
Baltimore, David
(New York, N.Y., 7 maart 1938), Amerikaans biochemicus en
viroloog, studeerde biologie o.m. aan het Massachusetts
Institute of Technology (MIT) en Rockefeller University. Van
1965 tot 1968 werkte hij in het Salk Institute for Biological
Studies te San Diego (Calif.), waar ook R. Dulbecco lange tijd
werkzaam was. In 1968 werd hij hoogleraar microbiologie aan het
MIT.
Baltimore bestudeerde de vermenigvuldiging van het poliovirus en
bepaalde tumorverwekkende virussen, waarvan het genetisch
materiaal bestaat uit RNA (bij de hogere organismen en de mens
bestaat het erfmateriaal uit DNA). Nadat vele jaren lang de
wetenschappelijke onderzoekers hadden gemeend dat alleen een
kopi�ring van DNA in RNA (of van RNA in RNA) mogelijk was
(centraal dogma), toonden Baltimore en H. Temin onafhankelijk
van elkaar in 1970 een enzym aan (reverse transcriptase of
RNA-afhankelijk DNA-polymerase), dat het RNA van een tumorvirus
kopieert in de vorm van DNA. Hiermee vonden zij een belangrijke
schakel tot verklaring van het werkingsmechanisme van
tumorverwekkende virussen.
In 1975 werd Baltimore, Temin en Dulbecco de Nobelprijs voor
fysiologie of geneeskunde toegekend 'voor hun ontdekkingen
betreffende de interactie tussen tumorvirussen en het genetisch
materiaal van de cel'.
