W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Dier - algemeen

De Zuidamerikaanse kustwoestijn

Tussen het Andes-gebergte en de Stille Oceaan ligt een lange, zeer smalle kuststrook die volledig verschilt van de tropische oerwouden die op ongeveer 330 kilometer afstand aan de andere zijde van het Andes-gebergte liggen. Afgezien van een klein gebied met tropisch oerwoud in het uiterste noorden en een wat grotere, maar smallere strook met gemengd bos in het uiterste zuiden, is de hele kuststrook onherbergzaam en kaal. Dit hele kustgebied van het noorden van Peru tot ver in Chili is een typische woestijn. Het heeft grote stroken stuifzand. Met uitzondering van een enkele begroeide rivierloop is deze woestijn over een lengte van meer dan drieduizend kilometer onbegroeid. Deze woestijn dankt zijn bestaan aan de Humboldt Golfstroom, die het ijskoude water van het zuidpoolgebied naar Peru brengt. De wind, die doorgaans over de koude Golfstroom heen blaast, verandert het normale patroon van een zeeklimaat. Deze wind brengt geen regen, maar verdamt het weinige vocht dat er is. Hierdoor is een voor de wereld unieke kustwoestijn ontstaan. Hoewel deze woestijn zich op de westelijke hellingen van de Andes voortzet, hangt er op grotere hoogten een dek van mist en wolken, waardoor er voldoende vocht in de grond trekt om plantengroei mogelijk te maken.
Als gevolg van de onvruchtbaarheid is het dierenleven in het kustgebied zeer beperkt. Hoewel er in de meer vruchtbare streken zoals in de bossen in het noorden en in de riviervalleien een rijkgeschakeerd dierenleven was, heeft de intensieve landbouw die daar de laatste tientallen jaren wordt beoefend, het aantal diersoorten sterk teruggebracht.
Het beste overleefden in het noorden het Braziliaanse konijn, het negenband-gordeldier en de tayra, een Zuidamerikaanse martersoort. In de zuidelijke gemengde bossen leeft de zeer schuwe en zeldzame Chileense poedoe, de kleinste van alle herten. In de grote kuststreek worden verder weinig zoogdieren aangetroffen. Hagedissen, gekko's en padden komen er betrekkelijk veel voor. De guanaco wordt tijdens het zoeken van voedsel wel op hoogten van bijna vierduizend meter gezien. Aan het strand belaagt een daar levende vossensoort de zeevogels, die zijn dagelijks voedsel vormen. Een andere zwerver van het gebied langs de kust is de kustotter, die vaak de rivieren optrekt op zoek naar steurgarnalen. De lange kustlijn biedt ruimte aan veel vogelsoorten. Er zijn landvogels als de cactus-winterkoninkjes, vliegenvangers, ovenvogels en bosvogels zoals papegaaien en kolibries. Van de watervogels zijn het voornamelijk de reigersoorten die in de lagunes en mangrove-moerassen hun kostje opscharrelen. Verder zijn er veel doortrekkende zeevogels, zoals de fregatvogel en soms zelfs de Galapagos-albatros. Op zee floreert het leven beter. Op zijn weg van de zuidpool brengt de Humboldt Golfstroom enorme scholen ansjovis mee. Deze vissoort propt zich vol plankton, waaraan het water daar zeer rijk is. Deze ansjovis vormt op zijn beurt weer het voedsel voor zeevogels, zoals de bruine pelikaan, de Incastern en de guanay of Peruviaanse aalscholver (zie foto). De mest van deze vogels, bekend als Chili-salpeter of guano, is ��n van de beste meststoffen voor de landbouw en wordt naar vele landen uitgevoerd.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer