Rubriek :
Carine's Kattenpagina
De
Devon Rex
Land van herkomst : Groot-Brittanni�
Andere namen : Poodle Cats
Een grappige creatie
met een schapenvacht en vleermuisoren
In 1960 in Devon, Engeland, vond Beryl Cox in een verlaten mijn
in een nest verwilderde katten, een kater met een gekrulde
vacht. Deze kater werd gekruist met een driekleurige poes,
waaruit een kater met krulhaar geboren werd die Kirlee werd
genoemd. Kirlee werd gekruist met een Cornish Rex, maar de
kittens uit deze combinatie hadden rechte haren.
Dit betekende dat de twee genen die voor beide mutaties
verantwoordelijk waren - dat van de Devon en dat van de Cornish
- zowel verschillend als recessief waren. Om het muterende gen
van de Devon Rex vast te leggen, werd sterk ingeteeld op Kirlee,
wat helaas bij sommige lijnen een erfelijke, dodelijke ziekte
'spasticiteit' met zich meebracht.
Maar het ras wordt heel goed gecontroleerd en zowel Engelse,
Amerikaanse als Franse fokkers werken gezamelijk aan een
selectie van gezonde exemplaren met goed geplande stambomen.
De Devon Rex werd officieel erkend door de F.I.Fe in 1967. In de
Verenigde Staten werd dit ras pas na 1979 gescheiden van de
Cornish Rex. Het is erkend door de C.F.A. en de T.I.C.A., die in
1988 een rasstandaard uitgaf.
Algemene kenmerken
Middelgroot, gelijkmatig gebouwd. Gewicht : 2,5 tot 4 kg. Zeer
grote oren. Korte, gekrulde haren.
Karakter/bijzonderheden
Het is een levendige, speelse en acrobatische kat, iets minder
actief dan de Cornish Rex. Hij bezit een blijmoedig karakter en
hoewel hij onafhankelijk is, kan hij goed opschieten met zijn
soortgenoten en met honden. Hij heeft er een hekel aan om alleen
te zijn. Deze aanhankelijke, gevoelige kat is met zijn zachte,
bescheiden stemgeluid een aangenaam kameraadje. Hij is goed
ingesteld op het leven binnenshuis, omdat hij kouwelijk is.
De jongen ontwikkelen zich snel. De vacht heeft zich pas rond de
zes maanden volledig ontwikkeld. Wat zijn verzorging betreft is
wekelijks borstelen voldoende. Hij verhaart praktisch niet. Wel
regelmatig wassen, want hij transpireert en zijn oren produceren
veel oorsmeer.
Door zijn stamboom goed in de gaten te houden voorkomt met het
risico van spasticiteit.
