|
De
doktersvis
 Orde
: Perciformes - familie : Acanthuridae -
geslacht : Verschillende en soort :
Verschillende. De doktersvis kent een groot
aantal verwanten. Er zijn negen geslachten en 96
verschillende soorten.
De vele soorten doktersvissen hebben een
natuurlijk mes aan de basis van hun staart en
kunnen zich rond het tropische koraalrif dan ook
goed verweren. Hoewel deze kleurige vissen over
het algemeen vredelievend zijn, verdedigen ze
zich fel wanneer ze worden aangevallen. Ze
proberen hun belagers met een klap van hun
krachtige staart te verwonden.
Tropische koraalriffen behoren tot de mooiste en
spectaculairste leefgebieden ter wereld, en de
doktersvis speelt een belangrijke rol bij het
onderhoud. Hij voedt zich voornamelijk met
snelgroeiende, mossige algen die, wanneer ze
maar doorwoekeren, het koraal en de bijbehorende
planten snel verstikken. Met zijn platte,
schijfachtige vorm kan de doktersvis op moeilijk
toegankelijke plaatsen komen. Hij is voortdurend
op zoek naar voedsel. Met zijn vooruitstekende
bek en kleine, scherpe tanden schraapt deze
kleurige vis algen van het koraal en de rotsen.
Veel soorten van de doktersvis zijn vegetarisch,
maar andere hebben een veel gevarieerder menu.
E�n soort voedt zich niet alleen met algen en
waterplanten, maar ook met kleine weekdieren,
wormen en schaaldieren.
Ondanks de scalpelachtige stekel waaraan hij
zijn algemene naam dankt, zoekt de dokstersvis
zelden ruzie met andere soorten. Wanneer het
donker wordt, gebruikt hij zijn zeer flexibele
borstvinnen om zich in gaten in het koraal te
bewegen. Hier is hij veilig voor roofvissen als
barracuda's en haaien. Voor meer bescherming kan
deze bijzonder flexibele vis zelfs een donkerder
kleur gaan aannemen. Jonge doktersvissen leven
solitair en zijn territoriaal. Ze gebruiken hun
scherpe stekels om met andere jonge soortgenoten
om een territorium te vechten. Gaandeweg worden
ze minder agressief en de meeste oudere vissen
verzamelen zich in scholen, soms met andere
soorten. Wat leefgebied betreft, hebben veel
soorten van de doktersvis een voorkeur voor
rotsige kusten en koraalriffen. Tenminste ��n
soort houdt van dieper water.
Doktersvissen paren op twee verschillende
manieren. Bij de eerste methode paart een
mannetje, vaak agressief, vanuit een eigen
territorium met passerende vrouwtjes. Ze zwemmen
samen naar de oppervlakte en verspreiden
tegelijk hun sperma en eieren. Bij de tweede
methode verzamelen enorme scholen zich in de
schemering bij een koraalrif. De vissen zwemmen
samen naar de oppervlakte en laten stromen van
eieren en sperma achter. De twee dagen daarop
drijven de bevruchte eieren op het
wateroppervlak, verpakt in een olieachtige bel.
Het leefgebied van de doktersvissen wordt
bedreigd door schadelijke vismethoden. Zo wordt
er met explosieven gewerkt om vissen en koraal
boven water te krijgen. In Mzani Bay in Tasmani�
vonden aan het einde van de jaren negentig
dertien explosies per dag plaats. In 1998
verbood de Australische regering deze
praktijken.
|
