W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : In het water levende zoogdieren
 

De dwergvinvis

De dwergvinvis is het kleinste lid van de Balaenopteridae- of vinvisfamilie. Orde : Cetacae - geslacht : Balaenoptera en soort : Dwergvinvis.
Snel door het water schietend kan dit waterzoogdier wel eens aanzien worden voor de veel grotere blauwe vinvis. Nauwverwant aan de blauwe vinvis (het grootste dier ter wereld) trekt de dwergvinvis duizenden kilometers door de wereldoceanen. In het verleden lieten jagers hem met rust omdat hij te klein en te snel was. Nu worden elk jaar meer dan duizend dwergvinvissen gedood.
Het paren vindt plaats in de warme wateren van het zuidelijk halfrond, voordat de dwergvinvissen terug reizen naar hun polaire voedselgronden op de noord- of zuidpool. Tien maanden na de paring reist het vrouwtje voor het mannetje uit naar gematigde wateren, waar ze het leven schenkt aan ��n jong van ongeveer 2,6 meter lang en 405 kg zwaar. De moeder voedt haar kalf met melk door deze in de mond van haar jong te spuiten uit een verborgen tepel. Het jong wordt ongeveer zes maanden gezoogd maar blijft nog minstens ��n jaar en soms wel twee, bij zijn moeder. Er zijn kleine verschillen tussen de afzonderlijke noordelijke dwergvinvispopulaties in de Atlantische en de Stille Oceaan.
Er werd niet op de dwergvinvis gejaagd tot het begin van de twintigste eeuw, toen grote walvissen zeldzaam en beschermd werden. In 1985 werd de walvisvangst wereldwijd verboden, maar Noorwegen en Japan jagen nog steeds op dwergvinvissen, door de mazen van het net van de internationale walvisconventie te benutten. Japan vangt ze voor 'wetenschappelijk onderzoek' en het aantal gedode dieren per jaar neemt de laatste vijftien jaar toe. Hoewel vinvissen meer voorkomen dan andere walvissen, neemt hun aantal af.
Dit zoogdier heeft een lange seizoenstrek, waarbij hij elk jaar duizenden kilometers reist tussen de paargronden en broedplaatsen in gematigde wateren. Deze bevinden zich in het noorden van het gebied van de noordelijke vinvis en in het zuiden van het gebied van de Antarctische vinvis. In tegenstelling tot andere kleine walvissen leven vinvissen vaak solitair, maar ze vormen ook groepen van twee tot vier dieren. Ze blijven vlak bij het oppervalk in warme wateren en trekken mondingen en fjorden binnen. Ze kunnen in open zee over golven rollen of zelfs helemaal uit het water komen in hun speelse nieuwsgierigheid, als ze een boot zien naderen.
De groeven van de onderkant van de dwergvinvis helpen hem om voldoende voedsel te vangen en te eten. Deze buikgroeven kunnen vijf cm diep zijn, en lopen van de keel tot de buik. Ze werken als plooien en stellen de walvis in staat om de capaciteit van zijn bek te vergroten en een grote teug water te nemen gevuld met plankton, vis of krill (kleine garnaalachtige diertjes). De walvis zeeft het water daarna door zijn borstelige baleinen, die gemaakt zijn van een sterk, buigzaam materiaal dat keratine heet, en slikt dan het voedsel door.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer