Rubriek :
Historische figuren
Filips VI van Valois
(1293 - Coulombs,
bij Dreux, 22 aug. 1350), koning van Frankrijk van 1328 tot
1350, was een zoon van Karel van Valois, een broer van Filips IV.
Hij werd koning nadat ook de derde zoon van Filips IV zonder
mannelijke erfgenamen gestorven was en werd gekroond op 29 mei
1328. Met Filips VI ving de dynastie der Valois aan. Hij huwde
in 1313 Johanna van Bourgondi� en na haar dood (dec. 1349)
Blanche van Navarra.
Reeds spoedig diende Filips zijn vazal, de Vlaamse graaf
Lodewijk van Nevers, te hulp te komen om te Kassel de
boerenopstand te onderdrukken (23 aug. 1328). De Vlamingen
trachtten Eduard III ertoe te bewegen, als kleinzoon van Filips
IV, de Franse kroon op te eisen. Deze weigerde echter, maar in
1337 stelde Eduard zich wel kandidaat, hetgeen de aanvang van de
Honderdjarige Oorlog betekende. In Vlaanderen brak een opstand
uit, waarbij Jacob van Artevelde het grafelijke gezag
uitschakelde en Eduard III als koning van Frankrijk erkende (26
jan. 1340). Filips' vloot, die de graaf te hulp snelde, werd bij
Sluis (24 juni 1340) verslagen.
Toen in Bretagne de successie openviel, bekampten de huizen van
Montfort en Blois elkaar, resp. met Engelse en Franse steun.
Eduard landde in 1346 in Normandi� en bracht Filips een totale
nederlaag toe te Cr�cy (26 aug. 1346). Op 3 aug. 1347 veroverde
Eduard Calais, dat een Engels bruggenhoofd werd tot 1558.
Niettemin wist Filips het koninklijk domein uit te breiden met
Dauphin� (1349) en de graafschappen Montpellier, Maine en Anjou.
Orl�anais en Valois werden echter vrijgemaakt als apanage voor
zijn tweede zoon Filips.
