Rubriek :
Historische figuren
Fran�ois Mitterrand
Mitterrand, Fran�ois
(Maurice Marie) (Jarnac, dep. Charente, 26 okt. 1916 - Parijs 8
jan. 1996), Frans politicus, studeerde o.a. rechten aan de
Sorbonne te Parijs. Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde hij
een rol in het verzet. In 1946 was hij een van de oprichters van
de sociaal-democratische UDSR (Union d�mocratique et socialiste
de la r�sistance). Tussen 1947 en 1957 was Mitterrand o.m.
minister van Binnenlandse Zaken (1954-1955) en van Justitie
(1956-1957). De gaullistische overwinning in 1958 kostte de
socialist Mitterrand zijn parlementszetel, maar in 1962 kwam hij
terug. In 1965 slaagde hij erin diverse socialistische en andere
linkse groeperingen achter zijn kandidatuur voor het
presidentschap te verenigen, zodat hij in de tweede ronde van de
verkiezingen tegen De Gaulle ruim 44% van de stemmen behaalde.
In 1967 wist hij de samenwerking van de linkse partijen uit te
breiden met de communisten, wat bij de parlementsverkiezingen
van dat jaar bijna tot een linkse meerderheid leidde. In 1971
veroverde Mitterrand het voorzitterschap van de nieuw-opgerichte
socialistische partij (PS). Bij de presidentsverkiezingen van 19
mei 1974 werd hij, als onbetwiste kandidaat van links, met een
zeer geringe meerderheid verslagen door Giscard d'Estaing.
Mitterrand slaagde er niet in te verhinderen, dat het
bondgenootschap met de communisten, dat sinds 1972 bestond, in
1977 uiteenviel. In 1981 werd hij president van de Franse
republiek nadat hij bij de tweede ronde van de
presidentsverkiezingen de zittende president, Giscard d'Estaing,
met ca. 52% van de stemmen had verslagen. Steunend op een
absolute meerderheid van de PS in het parlement en op de door
hem benoemde premiers P. Mauroy (1981-1984) en L. Fabius
(1984-1986) voerde hij aanvankelijk een hervormingsbeleid dat
gericht was op nationalisering van banken en verscheidene
belangrijke industrie�n, naast decentralisering van de
overheidsbevoegdheden. Verslechterde economische omstandigheden
deden hem echter besluiten tot een grootscheeps
bezuinigingsprogramma teneinde o.a. de werkloosheid en de
inflatie te bestrijden. Bij de parlementsverkiezingen van 1986
verloor de PS haar absolute meerderheid, zodat Mitterrand met
een rechtse regering onder zijn rivaal, de gaullist J. Chirac,
moest samenwerken (de zgn. 'cohabitation'). In 1988 verving hij
zijn eerste-minister Chirac, die hij in de
presidentsverkiezingen van dat jaar met 54% van de stemmen had
verslagen, door de socialist M. Rocard. Om zijn greep op de
regering nog te vergroten, benoemde hij in 1991 de als minder
pragmatisch maar strijdvaardiger beschouwde E. Cresson,
Frankrijks eerste vrouwelijke premier. O.a. door voorstellen tot
belastingverhoging boette zij in aan populariteit; zij werd
vervangen door P. B�r�govoy.
In de buitenlandse politiek zette Mitterrand de onafhankelijke
kernwapenpolitiek van Frankrijk voort. Met het oog op de
verhoging van de bewapening van de Sovjet-Unie omstreeks 1980,
pleitte hij binnen NATO-verband voor een versterking van de
nucleaire bewapening. Met betrekking tot de EG betoonde hij zich
een voorstander van verdere Europese integratie.
Bij de verkiezingen van maart 1993 verkregen de centrum-rechtse
partijen een overweldigende parlementaire meerderheid.
Mitterrand was gedwongen tot samenwerking met de gaullistische
premier Edouard Balladur. Spoedig daarna kwam aan het licht dat
hij leed aan een ongeneeslijke vorm van prostaatkanker. In 1994
baarde een met zijn medewerking tot stand gekomen biografie
opzien, waarin uiterst rechtse sympathie�n in zijn jonge jaren
en zijn samenwerking met het Vichy-bewind niet werden verzwegen.
Mitterrand was in staat zijn ambtstermijn uit te dienen: op 17
mei 1995 droeg hij het presidentschap over aan zijn tegenstander
Jacques Chirac; acht maanden later bezweek hij aan zijn ziekte.
Hij werd ge�erd als een van Frankrijks grootste politieke
figuren.
