Rubriek :
Historische figuren
Frederik I van Pruisen
(Koningsbergen 11
juli 1657 - Berlijn 25 febr. 1713), koning van 1701 tot 1713,
uit het Huis Hohenzollern, was een zoon van Frederik Willem van
Brandenburg, de Grote Keurvorst, en Louise Henri�tte van Oranje.
Als keurvorst in 1688 aan het bewind gekomen (als zodanig heette
hij Frederik III), stond hij in zijn buitenlandse politiek
steeds aan de zijde van Oostenrijk, met het doel van de keizer
de koninklijke waardigheid te verkrijgen. Toen hij beloofd had
ook in de Spaanse Successieoorlog, die op uitbreken stond, de
Oostenrijkse kant te kiezen, kon hij zich met zijn tweede
gemalin, Sophie Charlotte van Hannover, op 18 jan. 1701 te
Koningsbergen laten kronen (hun titels werden: koning en
koningin in Pruisen). Tijdens zijn regering kwamen de
graafschappen Meurs en Lingen (1702) en het prinsdom Neuch�tel
(1707) door erfenis aan het rijk. Op het laatst van zijn
regering voerde zijn enige zoon, Frederik Willem, oppositie
tegen zijn bewind, dat vitale belangen van Pruisen opofferde aan
's konings ijdelheid en praalzucht.
