Rubriek :
Ziekten en
aandoeningen overzicht
GAS (GAD)
Wat is een gegeneraliseerde angststoornis?
We maken ons allemaal wel eens zorgen. Of het nu om je kinderen
gaat, dat examen waar je al weken lang tegenop ziet, het
knobbeltje dat je in je borst lijkt te voelen; dit zijn hele
herkenbare en duidelijke aanleidingen waar je bezorgd en angstig
van kan worden. Op zich hoeft dit absoluut niet te betekenen dat
je aan een angststoornis lijdt.
Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis (GAD of GAS) zijn
echter gedurende langere tijd (langer dan 6 maanden) vrijwel
voortdurend angstig en bezorgd over diverse situaties of
gebeurtenissen. Ook komt het vaak voor dat er helemaal geen
directe aanleiding voor de angst is. Toch voelt men zich
onrustig, nerveus en heeft men angstige voorgevoelens over
naderend onheil. Het is voor de persoon heel moeilijk om daar
iets aan te doen. Allerlei symptomen kunnen optreden zoals:
rusteloosheid, snel prikkelbaar zijn, slaapstoornissen,
spierspanning, concentratieproblemen, vergeetachtigheid en snel
moe zijn.
N.B. Er is alleen sprake van een gegeneraliseerde angststoornis
als het onderwerp van de angst niet beperkt is tot die van een
andere stoornis zoals de angst voor een paniekaanval
(paniekstoornis) of de angst om af te gaan (sociale fobie) etc.
Ook moet er sprake zijn van duidelijk lijden of beperkingen (in
sociaal of maatschappelijk opzicht) en mag de stoornis niet het
gevolg zijn van een somatische aandoening of drugs- of
medicijngebruik.
Hoe ontstaat een gegeneraliseerde angststoornis?
Zoals bij de meeste andere angststoornissen is er waarschijnlijk
sprake van een combinatie van factoren. Een aangeboren
gevoeligheid, bepaalde karaktereigenschappen, psychosociale
factoren en eventueel traumatische ervaringen.
Hoe ga je er mee om?
Voor veel mensen is het heel moeilijk om zelf een weg uit de
angsten te vinden. Het is dan belangrijk een huisarts te
raadplegen. De huisarts zal je in de meeste gevallen
waarschijnlijk doorverwijzen naar de R.I.A.G.G. of een
psycholoog. Daar zal worden bekeken wat de beste behandelmethode
is. In de praktijk blijkt dat een combinatie van medicatie
(antidepressiva) en psychotherapie het beste werkt. Soms wordt
in de beginfase een benzodiazepine (kalmerend middel)
voorgeschreven omdat de werking van een antidepressivum pas na
een aantal weken intreedt.
