W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Historische figuren

George III van Engeland

voluit: George III Willem Frederik (Londen 4 juni 1738 - Windsor 29 jan. 1820), koning van Groot-Brittanni� en Ierland van 1760 tot 1820, keurvorst van Hannover van 1760 tot 1814 en koning van Hannover van 1814 tot 1820, uit het Huis Hannover, was een zoon van Frederik, prins van Wales, de oudste zoon van George II en Augusta van Saksen-Gotha-Altenburg. Hij had een verwaarloosde jeugd en was als kind koppig en buitengewoon agressief tegen zijn omgeving. Later werd hij een meer gemoedelijke man en de eerste uit zijn Huis met een onbesproken levenswandel. In 1761 huwde hij Sophia van Mecklenburg-Strelitz. George III was de eerste in Engeland geboren en getogen Hannoveraan. In de politiek werd hij ingewijd door Lord Bute. Hij had een hoge opvatting van zijn taak en voelde zich geroepen het politieke systeem te zuiveren. Zijn karakter belette hem evenwel grootse verbeteringen door te voeren. De corruptie die het politieke leven van Engeland in de 18de eeuw verziekte, had tot gevolg dat velen sympathie voor 's konings oprechte bedoelingen kregen. Zijn hardnekkigheid en egocentrisme werden hem in veel opzichten echter noodlottig. De oppositie beschuldigde hem ten onrechte van een poging het absolutisme van de Stuarts te herstellen (tot diep in de 19de eeuw zou deze beschuldiging in de Engelse Whiggeschiedschrijving opgeld doen). De (ministeri�le) instabiliteit van de eerste tien jaar van zijn regering vond haar oorzaak eerder in de politieke en sociale veranderingen in Engeland en het imperium (Amerika) dan in de persoon van de koning. Toen de oorlog tegen de Amerikaanse kolonisten een ongunstige wending begon te nemen, de koninklijke familie in diskrediet raakte door het gedrag van de latere George IV, werd de stroom van kritiek de koning spoedig te machtig. Na aanneming van een tegen hem gerichte motie in het parlement verklaarde hij zich in 1782 bereid te abdiceren. Dit werd niet geaccepteerd, maar hij raakte voortaan wel op de achtergrond. Hij werd in feite steeds meer de gevangene van de jonge Pitt. Toch liet hij op een aantal punten steeds weer zijn invloed gelden (tegen elke deelneming van Whigs aan de regering, tegen de India Bill van Fox, tegen opheffing van de Test Act en tegen elke concessie aan de Ierse katholieken). In 1788 openbaarden zich bij George III de eerste tekenen van geestesziekte. In 1811 moest hij blijvend van zijn regeringstaak worden ontheven. Telkens als een ander voor hem de regering had moeten waarnemen, waren er twisten over de persoon van de regent ontstaan. De Whigs wensten de kroonprins, maar deze was voor de meesten onaanvaardbaar; uiteindelijk werd deze in 1811 toch regent. George zelf verwierf echter eerst nu de sympathie van zijn onderdanen.
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer