W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Op het land levende zoogdieren
 

Gestreepte stinkdier
Groep : op het land levende zoogdieren

Stinkdieren behoren tot de familie van de Mustelidae, waartoe ook hermelijnen, otters, dassen en veelvraten behoren. Door zijn onderscheidende gestreepte vacht, donzige staart en rustige aard lijkt het gestreepte stinkdier heel toegankelijk, maar pas op : hij doet zijn naam eer aan. De wetenschappelijke benaming van dit dier is afgeleid van een Latijns woord dat 'giftige damp' betekent. Als het gestreepte stinkdier zich bedreigd voelt, spuit hij een schadelijke, vettige vloeistof in de richting van de aanvaller. Hier slaat zelfs het hongerigste roofdier voor op de vlucht.
Gestreepte stinkdieren leven solitair; de mannetjes en vrouwtjes komen alleen bij elkaar om te paren. Ze hebben een hekel aan gezelschap en brengen de dag slapend in kleine holen door en gaan in de schemering op jacht naar voedsel. Stinkdieren zijn trage dieren; ze vertrouwen op hun verdedigingsmechanisme als ze coyotes, honden, vossen en uilen van het lijf moeten houden. Bij gevaar verspreid de anale klier onder zijn staart een stinkende vloeistof. Deze nevel kan tot drie meter ver reiken en de geur zelfs twee kilometer !
Gestreepte stinkdieren zijn omnivoren en maken zich niet zo druk om wat ze binnenkrijgen. Hun dieet bestaat uit een grote verscheidenheid aan voedsel, zoals kleine zoogdieren en knaagdieren, insecten, vissen, schaaldieren, vruchten, granen, noten en plantenmateriaal. Ze zoeken zelfs in afval naar iets eetbaars. Ook zouden ze bijen- en wespennesten uitgraven en de inhoud verorberen. In de zomer en de herfst moeten ze veel eten, zodat ze een vetvoorraad aanleggen die ze tijdens hun winterslaap energie verschaft. In het noorden blijven zowel mannetjes als vrouwtjes tijdens strenge winters tot honderd dagen achtereen onder de grond.
Voor sommige mensen is het stinkdier een graag geziene gast, omdat ze het aantal insecten en knaagdieren onder controle houden. Maar stinkdieren vallen ook gevogelte aan, dus zijn boeren er niet zo gek op. Bovendien kunnen ze hondsdolheid overbrengen. Honderden jaren is erop gejaagd voor de vacht, wat tot een enorme daling van het aantal heeft geleid. Nu zijn ze in Amerika betrekkelijk wijdverspreid en de populatie groeit door de vraag naar stinkdieren als huisdier (nadat de geurklier is verwijderd !).
In de herfst struinen mannetjes grote territoria af op zoek naar groepen vrouwtjes. Ze gebruiken hun geurspray om met de vrouwtjes te communiceren en andere mannetjes op een afstand te houden. Vrouwtjes schenken in mei tot juni het leven aan ��n tot tien jongen. Na drie weken openen ze de ogen en na ongeveer zes weken gaan ze met hun moeder mee op nachtelijke rooftocht. Na tien weken zijn ze gespeend en ze brengen de zomer door met het leren overleven. In de herfst verlaten ze het 'nest' en beginnen ze aan hun solitaire bestaan.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer