|
Gewone
dwergvleermuis
Groep : op het land levende
zoogdieren
 Een
gewone dwergvleermuis hoog in de lucht kan in
eerste instantie worden gezien voor een kleine
vogel die naar huis gaat om te slapen. Toch is
de kleinste vleermuis van Europa gemakkelijk te
herkennen aan zijn onregelmatige bewegingen en
lukrake, schokkerige vluchten. Vaak gaat hij in
de buurt van menselijke bewoning op zoek naar
voedsel, waarbij hij met de hulp van zijn
verbluffende zintuiglijke vermogens in de lucht
insecten vangt.
Tijdens de zomer rust de dwergvleermuis het
liefste uit in een besloten ruimte, zoals onder
het dak tussen de pannen, in kieren en zelfs in
de spouwmuren van nieuwbouwwoningen. Kolonies
die al langer bestaan, leven soms echter ook in
meer open ruimtes zoals een zolder of kerk. Ook
rusten ze uit in boomholten, maar in
tegenstelling tot andere vleermuizen leven ze
zelden in grotten. Aan het begin van de winter
migreren veel dwergvleermuizen tot 25 km om een
afgelegen plek te vinden om te overwinteren. Om
de kou te overleven zetten ze hun stofwisseling
op een laag pitje en verlagen hun
lichaamstemperatuur tot rond de zes graden
Celsius. Dit brengt ze in een soort coma waarin
ze heel weinig energie gebruiken. Doet zich
tijdens hun winterslaap een mooie, zonnige dag
voor, dan worden ze vaak wakker en gaat eten en
drinken, waarna ze weer in hun rusttoestand
terugkeren.
In de paartijd paart de mannetjesdwergvleermuis
met verscheidene vrouwtjes. Bij het verdedigen
van zijn slaapplaats op een paar- of
bolderplaats vertoont hij baltsgedrag aan
vrouwtjes en jaagt hij rivalen weg. Om een
partner aan te trekken scheidt hij een sterke
muskusachtige geur af en heeft hij een speciale
roep. Vlak voor de paring voeren hij en zijn
partner samen vaak een baltsvlucht uit. Het
vrouwtje paart met een aantal mannetjes en kan
de bevruchting van haar eitjes zo nodig
uitstellen door het sperma van het mannetje in
haar lichaam op te slaan tijdens de winterslaap.
De pasgeboren vleermuizen blijven zes tot zeven
weken bij de rustplaats en drinken alleen hun
moeders melk.
Net als andere vleermuizen maakt ook deze
vleermuis gebruik van echolocatie, een systeem
waarbij hij een reeds van geluidssignalen met
een hoge frequentie uitzendt, om z'n prooi van
��n mm doorsnee op te sporen. Als deze geluiden
een voorwerp of prooi raken, kaatsen ze terug.
Hij volgt bijna elke avond dezelfde route en
doorkruist gebieden met veel insecten.
De dwergvleermuis komt nog steeds veel voor, al
neemt zijn aantal in sommige gebieden met
zeventig procent af. Belangrijke oorzaken zijn
de watervervuiling, afwatering en nieuwe
landbouwmethoden, die allemaal effect hebben op
de insecten waarmee de vleermuis zich voedt,
zodat zijn leefgebied afneemt. Ondertussen is de
vleermuis in veel landen beschermd.
|
