|
De
grijze zeehond
 Orde
: Pinnipedia - familie : Phocidae - geslacht :
Halichoerus en soort : Halichoerus grypus. De
grijze zeehond is ��n van de negentien soorten
oorloze zeehonden die deze familie vormen binnen
de Pinnipedia-orde.
De grijze zeehond zwemt behendig in de koude en
gematigde wateren van de Noord-Atlantische
Oceaan en hijst zichzelf alleen op het land om
te paren en te vervellen. Hij heeft ge�soleerde,
beschutte kusten nodig om te paren en hij eet
veel vissoorten die ook door mensen worden
gegeten, wat tot zijn vervolging heeft geleid.
Door goede bescherming echter tijdens het paren
hebben de populaties zich weten te herstellen.
Grijze zeehonden zijn echte zeehonden, wat
betekent dat ze beter aangepast zijn aan leven
in het water dan aan land. Ze gebruiken hun lijf
en achtervinnen om te zwemmen en hebben geen
uitwendige oren. Ze hebben een dikke speklaag
die dienst doet als isolatie en als
energievoorraad. Grijze zeehonden brengen
tweederde van hun tijd op zee door, maar klimmen
vaak op een zandbank, ge�soleerd strand of
eiland tussen de getijden door. De grootste
leden van de soort leven in de Canadese wateren.
Tijdens de paartijd eten grijze zeehonden niet,
maar vertrouwen erop dat hun vetlaag ze voedt,
waardoor ze per dag een paar kilo's afvallen.
Daarna jagen de zeehonden in aangrenzende
kustwateren voordat ze op een andere locatie
weer boven water komen om te vervellen.
Een verscheidenheid aan vissoorten vormt het
voedsel van de grijze zeehond, waaronder
kabeljauw, haring, zalm en vleet. Hij houdt ook
van pijlinktvis, inktvis, krabben en garnalen.
DE bek van de zeehond is uitgerust met scherpe
tanden om prooi vast te grijpen. Hij jaagt
alleen of in een kleine groep, en duikt vaak wel
zeventig meter diep om eten te zoeken op de
zeebodem. De zeehond gebruikt zijn snorharen om
bewegingen in het water waar te nemen van prooi
als hij jaagt in koude, open wateren met weinig
licht. Kleine vissen slikt hij helemaal in,
terwijl hij grotere soorten met de klauwen aan
zijn voorvinnen in hapklare stukken scheurt.
Broedplaatsen (broedkolonies) worden gevormd op
rotsachtige en zanderige kusten, zeegrotten,
eilanden of op pakijs op traditionele
broedgronden. Koeien (vrouwtjes) werpen en zogen
hun pups en paren weer, en dat alles binnen de
zes weken. Na de tweede paring wordt de
innesteling van het bevruchte eitje uitgesteld
met ongeveer honderd dagen voordat het zich
begint te ontwikkelen.
Sinds de jacht op de grijze zeehonden verboden
werd , en de zeehonden in sommige gebieden
beschermd werden tijdens de paartijd, is hun
aantal gegroeid. De helft van de wereldpopulatie
van grijze zeehonden, meer dan 100.000 dieren,
leeft rondom de Britse eilanden.
|
