Rubriek :
Carine's Kattenpagina
De
Heilige Birmaan
De
Heilige Birmaan is volgens de legende een oud, uit Birma
afkomstig ras, dat iets wegheeft van een zwaargebouwde
langharige Siamees. Maar hij heeft een unieke witte tekening op
de voeten. De Heilige Birmaan wordt in sommige andere landen
Birman genoemd. In Frankrijk, waar hij het populairst is en
eigenlijk vandaan komt, heet hij Chat Sacr� de Birmanie. Deze
kat heeft niets te maken met de Burmees, een kortharige raskat.
Uiterlijk
De belangrijkste eigenschap van deze kat is de witte aftekening
op de voeten. Het lijkt alsof hij witte handschoenen en sokken
draagt. De rest van de lange, zijdeachtige vacht is
hoofdzakelijk gebroken wit met een gouden glans en ook heeft hij
donkerder gekleurde points; het typische kenmerk van de Siamees.
De combinatie van de donkerdere aftekening op poten, gezicht,
oren en staart in combinatie met de witte voeten is uniek voor
deze kat. Het gen dat de witte aftekeningen veroorzaakt,
overlapt de typische Siamese aftekening, waarbij het wit scherp
afsteekt. De ogen van de Heilige Birmaan zijn diepblauw, net als
die van de Siamees. Het lichaam is echter stevig en zwaar, met
korte, stevige poten en een grote, vrij ronde kop.
Kattenliefhebbers noemen de witte aftekening aan de voorpoten
handschoenen en die op de achtervoeten sokken. Op de voetzolen
van de achtervoeten moet de witte aftekening in een punt
eindigen, de sporen.
Legendes
De legende van de Heilige Birmaan vertelt over de honderd zuiver
witte katten met gele ogen die eeuwen geleden de heilige
Khmer-tempel te Lao-Tsun bij de berg Lugh in Birma bewaakten. In
de tempel bevond zich een gouden beeld van de godin met de
blauwe ogen genaamd Tsun-Kyan-Kse, die in staat was om priesters
te laten re�ncarneren in de lichamen van heilige dieren. Zodra
de ziel van een priester was overgegaan in het lichaam van ��n
van de heilige katten, kon deze via de onschuldige kat doorgaan
naar het hiernamaals. Met andere woorden : de katten betekenden
voor de priesters zoveel als een geestelijke weg naar het
paradijs. Dat verklaart waarom ze zo zorgvuldig beschermd
werden. De hogepriester, Mun-Ha, had een lievelingskat genaamd
Sinh. Op een dag zaten ze samen voor het beeld van de godin,
toen de tempel werd aangevallen door rovers uit Siam. Mun-Ha
kreeg een hartaanval terwijl hij zat te bidden. Sinh reageerde
door zijn voeten op het lichaam van de stervende priester te
zetten. Terwijl hij dat deed waren zijn ogen gericht op de
gouden godin met de blauwe ogen. Op het moment dat zijn meester
zijn laatste adem uitblies, veranderde Sinh; zijn ogen werden
blauw en zijn vacht kreeg een gouden glans. Vervolgens kregen de
uitstekende lichaamsdelen de kleur van de aarde, behalve zijn
voeten, die, waar ze in contact waren met het sneeuwwitte haar
van zijn meester, hun oorspronkelijke, zuiver witte kleur
behielden. Terwijl al deze veranderingen plaatsvonden, ging de
ziel van de dode priester over in het lichaam van Sinh.
De feiten
De werkelijkheid omtrent de afkomst van deze kat is moeilijk te
achterhalen. Als er echt een groep witte, langharige katten in
de oude tempel leefde, lijkt het meer voor de hand liggend dat
de metamorfose door een plotselinge aanval van een Siamese kat
is bewerkstelligd, dan door een bovennatuurlijke gebeurtenis.
Feit is, deze katten belandden na het einde van de Eerste
Wereldoorlog in handen van Franse fokkers. Hoe dit precies
gebeurde, daaromtrent bestaan enkele versies.
De Heilige Birmaan werd in Frankrijk bijzonder populair als
raskat. De Franse overkoepelende organisatie op raskattengebied
erkende deze kat al in 1925. In 1946 noemden twee Amerikaanse
schrijvers hem nogal verwarrend de Franse Burmees, waarbij in
ieder geval niet voorbij werd gegaan aan het feit dat het ras
indertijd hoofdzakelijk in Frankrijk werd gefokt. Ondanks de
grote populariteit schijnt de Heilige Birmaan-populatie tijdens
de Tweede Wereldoorlog te zijn gedecimeerd, waarna er
uiteindelijk, tegen het einde van de oorlog, nog maar een paar
van deze katten overbleven. In Duitsland konden maar twee
fokkers hun Heilige Birmanen indertijd in leven houden. Hoewel
zijn bestaan aan een zijden draadje hing, werd de Heilige
Birmaan gered en na de oorlog namen de aantallen al weer snel
toe. In 1959 werden de eerste Europese Heilige Birmanen naar de
Verenigde Staten ge�xporteerd. Vervolgens kwamen ze in allerlei
andere landen terecht. In 1966 werd deze kat als Birman erkend
in Groot-Brittanni�, in de Verenigde Staten gebeurde dat in
1967.
Persoonlijkheid
Deze katten worden vaak beschreven als vriendelijk, trouw,
gelijkmatig gehumeurd, goed met andere katten, aanhankelijk,
meegaand, intelligent, extravert en robuust.
Kleurslagen
Er zijn een groot aantal kleurslagen bij de Heilige Birmaan
erkend, maar de specifieke, witte aftekening op de voeten mag
niet ontbreken.
