Rubriek :
Historische figuren
Hendrik V van Engeland
(Monmouth 29 aug.
1387 - bij Vincennes 31 aug. 1422), koning van Engeland van 1413
tot 1422, uit het Huis Lancaster, was de oudste zoon van Hendrik
IV. Drie problemen wachtten op oplossing door de jonge vorst:
het herstel van de binnenlandse orde, de oplossing van de
kerkelijke troebelen (Lollards en Wycliffieten) en ten slotte
het herstel van Engelands prestige in de Honderdjarige Oorlog.
Nadat hij een opstand van de lollards onder John Oldcastle had
onderdrukt, trok hij naar Frankrijk. Op 13 aug. 1415 landde hij
aan de monding van de Seine, en behaalde op 25 okt. de grote
overwinning van Azincourt. In okt. 1416 erkende Jan zonder
Vrees, hertog van Bourgondi�, hem als koning van Frankrijk. In
aug. 1417 kwam Hendrik naar Frankrijk terug en veroverde
stelselmatig Normandi� (tot 1419). Na de dood van Jan zonder
Vrees bemiddelde diens zoon Filips de Goede tussen Hendrik en de
Franse koning Karel VI. Op 21 mei 1420 sloten de Engelse en de
Franse koning het Verdrag van Troyes. Karels dochter Catharina
werd Hendrik ten huwelijk gegeven; deze werd als Frans
kroonprins erkend en kreeg alvast samen met Filips de Goede het
bewind in Frankrijk in handen. Tijdens de strijd tegen de
dauphin werd Hendrik ziek en overleed. Hendrik V was bekwaam,
energiek, praktisch van aard, vroom en ernstig. Hij was noch het
genie, noch de onstuimige boh�mien die de overlevering van hem
heeft gemaakt.
