Rubriek :
							Historische figuren
						
						
							
								Henri Matisse
							
						
						
							Matisse, Henri
								(voluit: Henri �mile Beno�t) (Le Cateau-Cambr�sis 31 dec. 1869 -
								Cimiez, bij Nice, 3 nov. 1954), Frans schilder, tekenaar,
								graficus en beeldhouwer, studeerde aanvankelijk rechten en begon
								in 1890 te schilderen. Hij onderging wel invloed van het
								impressionisme, maar voelde zich toch meer aangetrokken door de
								nieuwe stijl die later fauvisme zou worden genoemd. In 1905 was
								hij de leidende figuur in deze beweging. Tot de belangrijkste
								werken uit deze tijd behoren Luxe, calme, volupt� (1904;
								priv�bezit, Parijs) en Joie de vivre (1905-1906; Barnes
								Foundation, Merion, Pa.; 2de versie 1909-1910, Hermitage, St.-Petersburg),
								een mijlpaal in de geschiedenis van de 20ste-eeuwse
								schilderkunst. Kleur werd bij hem nooit het belangrijkste
								expressiemiddel, zoals bij bijv. Maurice de Vlaminck. Meer en
								meer ging hij de vormen van zijn composities, stillevens,
								interieurs, waarin de vrouw een belangrijke functie vervult,
								vereenvoudigen, waarbij de nadruk op het tweedimensionale kwam
								te liggen. In de strakke opbouw van sommige van zijn werken,
								vooral in de 'strenge periode' (1913-1917), is enige invloed van
								het kubisme te bespeuren, maar ca. 1919 schilderde hij weer met
								gebogen lijnen en begon rood een belangrijke plaats in zijn werk
								in te nemen. Ook de motieven werden speelser: jonge meisjes,
								odalisken (zie), komen veel voor; zijn voorliefde voor oosterse
								stoffen en oosterse keramiek blijkt uit de exotische decoratieve
								details.
								Vanaf ca. 1927 gaf de rechte lijn zijn composities grotere
								hechtheid. In het begin van de jaren dertig maakte hij op
								verzoek van Albert Barnes, die de grootste Matisse-verzameling
								in de Verenigde Staten had, de grote wandschildering De dans (Merion,
								Pa.). Hij illustreerde de gedichten van Mallarm� (1932) met
								etsen die zijn faam als boekillustrator vestigden. Gedurende de
								laatste jaren van zijn leven breidde hij zijn omvangrijk oeuvre,
								dat ook (bronzen) sculpturen omvat, nog uit met geknipte en
								opgeplakte composities, samengesteld uit eerst door hem zelf
								beschilderde gouaches, de papiers d�coup�s, een techniek waarin
								hij zeer opmerkelijke resultaten bereikte (Jazz, 1947; Tristesse
								du roi, 1952; L'escargot, 1953). In 1950 ontwierp hij de kapel
								van de dominicanessen in Vence, bij Nice; ook de
								wandschilderingen, glasramen, het kruis en de misgewaden zijn
								van zijn hand. Representatieve verzamelingen van zijn werk
								bevinden zich in het Mus�e Matisse te Le Cateau (dep. Nord; in
								1952 geopend) en te Cimiez (Nice).