Rubriek :
Historische figuren
Hermann G�ring
G�ring, Hermann
Wilhelm (Rosenheim 12 jan. 1893 - Neurenberg 15 okt. 1946),
Duits militair en politicus, onderscheidde zich in de Eerste
Wereldoorlog als jachtvlieger en was sinds juni 1918 commandant
van het escadrille 'Freiherr von Richthofen'. Van 1919 tot 1921
was hij luchtvaartadviseur in Denemarken. Hij huwde de rijke
Zweedse gravin Karin Fock (gest. 1931) en vestigde zich te
M�nchen, waar hij lid werd van de NSDAP en in contact kwam met
Hitler, die hem de organisatie en leiding van de SA
toevertrouwde. Bij de putsch van 9 nov. 1923 werd hij zwaar
gewond en vluchtte hij naar het buitenland. Eerst in 1927 keerde
hij terug en werd weldra voor de NSDAP in de Rijksdag gekozen,
waarvan hij in 1932 voorzitter werd (tot 1945). Toen Hitler eind
jan. 1933 zijn kabinet vormde, werd G�ring minister van
Luchtvaart, tevens Pruisisch minister van Binnenlandse Zaken, in
welke hoedanigheid hij verantwoordelijk was voor de Gestapo. Dat
de Rijksdagbrand op 27 febr. 1933 door hem op touw zou zijn
gezet, is niet bewezen. Wel speelde hij een grote rol bij het
proces door de communisten, en m.n. de Bulgaar Dimitrov, de
schuld toe te schuiven, wat hem echter niet gelukte. In april
1933 werd G�ring als opvolger van von Papen tevens Pruisisch
minister-president. In deze positie, in feite als tweede man en
in 1934 bij geheim besluit door Hitler in geval van diens dood
ook als diens opvolger aangewezen, heeft hij een sleutelrol
gespeeld in de opbouw van het nationaal-socialistisch
onderdrukkingsapparaat. Voor de vervolging van politieke
tegenstanders (m.n. communisten en sociaal-democraten) is hij
een van de belangrijkste verantwoordelijken geweest. Hij liet de
eerste concentratiekampen bouwen.
Sedert 1935 concentreerde G�ring zich als opperbevelhebber van
de luchtmacht op de versterking van de 'Luftwaffe'. Voorts
kwamen op G�ring de regulering van de productie en de consumptie
neer: als zodanig wist hij zich zelf tot een van 's werelds
rijkste industri�len te maken, die geweldige concerns onder zijn
controle had.
In 1937-1938 was G�ring minister van Economie en in 1938 kreeg
hij de rang van generaal-veldmaarschalk. Zijn betrokkenheid met
de buitenlandse politiek in de jaren dertig gold de verbetering
van de banden met Polen (in de zin van een gemeenschappelijke
anti-Sovjethouding), een intensivering van de economische
betrekkingen met de landen in Zuidoost-Europa en vooral de
verbetering van de relatie met Groot-Brittanni�. V��r de Duitse
invasie in Polen (1939) maakte Hitler hem voorzitter van een
rijksdefensieraad. Na de val van Frankrijk ontving hij de
speciaal voor hem gecre�erde titel van rijksmaarschalk. Tijdens
de Tweede Wereldoorlog taande zijn aanzien ten gevolge van het
falen van de luchtmacht op beslissende momenten (de luchtslag om
Engeland in sept. 1940, zie Battle of Britain) en vooral na de
verloren Slag om Stalingrad (begin 1943). Op 3 juli 1941 gaf hij
R. Heydrich opdracht alle organisatorische en technische
voorbereidingen voor de 'Endl�sung der Judenfrage' te treffen.
Ondanks frequente geruchten omtrent conflicten bleef G�ring
Hitler trouw tot in de laatste dagen van de oorlog, toen uit
Hitlers 'politiek testament', gedateerd 29 april 1945, bleek dat
hij G�ring uit de partij had gestoten wegens diens verzoek te
onderhandelen met de geallieerden en 'onwettige poging om de
macht in de staat aan zich te trekken'. G�ring werd korte tijd
door de SS gevangen gehouden voordat hij op 7 mei overging in
Amerikaanse gevangenschap. Op 10 okt. 1946 werd hij door het
geallieerde Tribunaal te Neurenberg schuldig bevonden en tot de
strop veroordeeld. Twee uur voor de uitvoering van het vonnis
pleegde hij in zijn cel zelfmoord.
