Rubriek :
Historische figuren
Hubert Lampo
Lampo, Hubert
(Antwerpen 1 sept. 1920), Belgisch Nederlandstalig schrijver,
was onderwijzer (1941-1944), journalist (1945-1965), werd
rijksinspecteur (1948) en in 1964 hoofdinspecteur van de
Openbare Bibliotheken. Hij was redacteur van De Faun (1945-1946)
en medeoprichter van het Nieuw Vlaams Tijdschrift
(redactiesecretaris 1946-1965). Hij is eredoctor van de
universiteit van Grenoble (1989). Lampo maakte naam met
romantisch getinte psychologische romans en verhalen, waarin de
vrouw tot droombeeld ge�dealiseerd wordt en de liefde haar
vervulling niet vindt (H�l�ne Defraye, 1944). Een tijdlang ging
zijn aandacht naar historische onderwerpen en motieven. Uit wat
Lampo zelf het psychorealisme noemt, maakte hij zich
langzamerhand los om over te gaan naar het magisch realisme.
Hoewel dit in een paar van zijn vroegere novellen tot uiting was
gekomen, werd het sedert Terugkeer naar Atlantis (1953)
kenmerkend voor het klimaat van zijn hele productie. Zijn werk
staat van dan af in een vierdimensionale ruimte, in de
grensgebieden van werkelijkheid en droom. Zijn hoogtepunt
bereikte hij in zijn roman De komst van Joachim Stiller (1960),
waarin Stiller het beeld van de verlosser (Messias) belichaamt,
een archetype dat volgens C.G. Jung in het collectieve onbewuste
aanwezig is. Andere opvallende archetypen in het werk van Lampo,
de anima en Atlantis (een andere wereld), zijn duidelijke
uitingen van een levensvisie die geen genoegen neemt met de
zichtbare wereld. Deze visie en de weerslag ervan op zijn werk
lichtte Lampo herhaaldelijk toe, o.a. in een autobiografie, De
draad van Ariadne (1967, herz. uitg. onder de titel Joachim
Stiller en ik, 1978), de bundels opstellen De ring van M�bius (2
dln., 1967-1972) en De zwanen van Stonehenge: een leesboek over
het magisch-realisme en de fantastische literatuur (1972). Lampo
schrijft een sierlijke, ietwat precieuze taal.
