Rubriek :
Carine's Kattenpagina
De huiskat :
onvermijdelijk en eeuwig
De huiskat of straatkat, de meest populaire en meest verspreide
kat van het universum. Er zijn bijvoorbeeld naar schatting zo'n
2,2 miljoen katten in Nederland, waaronder ongeveer tien procent
rasechte katten zijn. De huiskat neemt de andere negentig
procent voor zijn rekening.
De straatkat heeft haar superioriteit enerzijds te danken aan
zijn ongelofelijke weerstand. Hij heeft in de loop van zijn
geschiedenis heel wat moeilijkheden weten te doorstaan, tot op
de dag van vandaag. Een andere oorzaak van zijn grote
aanwezigheid is de minder goede geboortecontrole van vroeger.
Tegenwoordig is dit erg aan het veranderen en is het merendeel
van de katten gesteriliseerd of gecastreerd.
Vrij, maar zonder
waarde
De
huiskat is de meest vrije kat die er bestaat. In tegenstelling
tot een raskat is het over het algemeen niet moeilijk om een
huiskat aan te schaffen. Meestal krijgen we een huiskat gratis
of biedt hij gewoonweg zichzelf aan.
Mede door het groot aantal huisdieren worden er regelmatig
campagnes gestart om de eigenaar aan te zetten de kat te laten
steriliseren of castreren. Op dit moment is ongeveer negentig
procent van de Nederlandse katten gecastreerd. Maar helaas
worden er nog steeds zwerfkatten gevonden.
En toch houden we van hem
Paradoxaal, wekken huiskatten bij hun bazen vaak een exclusieve
passie op. Ik geef de voorkeur aan straatkatten boven raskatten,
omdat ik ook gewone mensen prefereer boven 'Chanel-modellen',
bevestigde de schrijver R�mo Forlani ooit met een meedogenloze
humor. En hij is lang niet de enige. Veel mensen houden heel
veel van katten. Men houdt van de onafhankelijkheid van de kat,
van de manier waarop hij zichzelf kan redden, zijn rustgevende
en robuuste aspect.
Ook de originaliteit van de huiskat wordt vaak op prijs gesteld,
geen twee huiskatten zijn identiek. Het is de echte kat,
ongekunsteld en zonder smoesjes, zowel of fysisch als psychisch
vlak. Wanneer mensen hun gezelschapsdier verliezen, komt er vaak
weer een nieuwe kat in huis.
Een vergeten verwekker ?
Met de verschijning van de eerste tentoonstelling van
katachtigen aan het einde van de negentiende eeuw in
Groot-Brittanni�, en later ook in Frankrijk, ging de openbare
opvatting veranderen. Men toonde er voornamelijk Perzische
katten (die de plaats van de Angora kat had ingepikt), Siamese
katten en enkele zeldzame soorten zoals de Margay, maar ook
gedomesticeerde katten die gekozen werden vanwege hun
schoonheid. Wat hier wel bij opgemerkt moet worden, is dat
alleen rijke burgers interesse hadden om hun katten tentoon te
stellen.
Vervolgens, werd de gedomesticeerde huiskat beetje bij beetje
uitgesloten van deze society-events, omdat hij geen duidelijke
oorsprong had en geen stamboom. Maar als men echter tot aan de
top van deze stamboom zou terugkeren, zou men tot de verbazende
vaststelling komen dat ordinaire huiskatten vaak de voorvaderen
zijn van deze 'edele rassen'. Men heeft dan eenvoudig een
kleurtje of een pels overgenomen door middel van kruisingen.
Eigenaardige rassen, zoals de Rex of de Scottish Fold, zijn
geboren op het platteland met doodgewone huiskatten als ouders.
De vacht 'tabby' van de Siamees of de Birmaan, die ook 'tabby
point' wordt genoemd, werd van de huiskat geleend. De
schildpadkleur die zo mooi staat bij de Pers komt eveneens van
de huiskatten, evenals de tweekleurige vacht. Wat blijft er dan
nog over voor de huiskat ?
De onderschatte eer bijgedragen te hebben aan de creatie of
verbetering van de rasechte katten. En vooral van het ras dat
rechtstreeks van hem afstamt, namelijk de Europees Korthaar.
E�n belangrijk punt mag niet uit het oog verloren worden : de
Europees Korthaar is geen huiskat en het is dus niet correct de
Europees een huiskat te noemen.
De Europees en de straatkat
De standaard van de Europees Korthaar werd inderdaad opgesteld
vanuit de meest algemene eigenschappen van de huiskat. De
Internationale Federatie van de Katachtigen stelt : de ideale
Europees werd nooit gekruist met een ander ras. De voortplanting
ervan moet gebaseerd zijn op het feit dat het een robuuste,
soepele kat is die, anatomisch gezien, in geen enkel opzicht
verschilt van de Europese huiskat.
Maar, men moet weten dat de huiskat, in tegenstelling tot de
Europees, ontsnapt aan elke standaard, dat hij aan geen enkel
criterium voldoet en dat zijn rasechtheid moeilijk te bewijzen
is. Dit geldt nog meer in een tijd waar rassen zich met en onder
elkaar vermenigvuldigen.
Daarom kan het dus voorkomen dat een doodgewone huiskat met
lange haren er uitziet als een Noorse Boskat, Maine Coon of
Turkse Angora.
In de huiskattenbevolking komt men vrij vaak katten tegen met
een Siamees patroon (dikwijls vermengd met witte vlekken), maar
dit is geen bewijs dat het gaat om een rasechte Siamees. Dit is
alleen geloofwaardig indien hun beide ouders Siamese katten
zijn.
Het oudste ras van de wereld
Bestaat er dan geen enkele waarde om het feit een mooie en goede
huiskat te zijn ? Want het gaat hier tenslotte toch om het
oudste ras ter wereld. De Amerikanen en Engelsen zijn erin
geslaagd deze knoop door te hakken. De Amerikaanse tegenhanger
van de Europees Korthaar heet de American Shorthair (Amerikaans
Korthaar) en de Britse, de British Shorthair. Beide stammen,
zoals de Europees (wat eigenlijk een vrij vage term is), af van
de huiskat.
Maar de Engelsen en de Amerikanen zijn erin geslaagd deze twee
rassen te selecteren zonder dat dit veel problemen met zich
meebracht op het Europese continent. Toegegeven moet worden dat
de huidige Amerikaans en Brits Korthaar niet veel meer lijken op
het basismodel.
Het probleem van de Europees Korthaar daarentegen is dat zijn
uiterlijk veel minder snel ontwikkelde en hij dus nog steeds erg
op zijn voorouders lijkt.
Daarom zou de Europees Korthaar ons een beter idee kunnen geven
van de oorspronkelijke straatkat/huiskat. Terug naar de tijd dat
de straatkat de vertegenwoordiger was van het oorspronkelijke
ras van de katachtigen.
