Rubriek :
Historische figuren
Johan van Galen
Galen, Johan van
(Essen 1604 - Livorno 23 maart 1653), Nederlands vlootvoogd,
diende sinds 1631 als konvooikapitein bij de directie voor de
vaart 'op Oosten en Noorwegen'. Hij onderscheidde zich in de
Slag bij Duins (1639). In 1645 werd hij tijdens konvooidiensten
door Witte Cornelisz de With in de boeien naar Kopenhagen
gezonden, als gevolg van hevige twisten. Van 1648 tot 1650
streed hij tegen de Barbarijse zeerovers. Toen de Eerste
Engels-Nederlandse Oorlog (1652-1654; zie Engels-Nederlandse
Oorlogen) uitbrak, aanvaardde hij, hoewel nog niet genezen van
zijn zware verwondingen, het opperbevel over het
Middellandse-Zee-eskader als commandeur bij de Admiraliteit van
Amsterdam. Hij versloeg al spoedig de enige Britse scheepsmacht
in het zuiden bij Monte Christo (7 sept. 1652) en sloot deze
daarna op in de havens van Livorno en Porte Longone. Zes maanden
later kwamen acht schepen het in Livorno geblokkeerde eskader te
hulp, maar Van Galen wist ze weg te lokken en daarna het
inmiddels uitgelopen eskader deels te veroveren, deels te
verbranden (14 maart 1653). Aan de toen opgelopen verwondingen
bezweek hij en hij werd met grote statie onder een fraaie tombe
begraven in de Nieuwe Kerk te Amsterdam. Van Galens strategie en
tactiek, waardoor de Engelsen werden gedwongen de Middellandse
Zee te ontruimen, genieten nog altijd grote vermaardheid in de
internationale marineliteratuur als schoolvoorbeeld van het
juiste gebruik van een centrale positie en manoeuvreren op de
binnenlijnen.
