Rubriek :
Historische figuren
Joseph Goebbels
Goebbels, (Paul)
Joseph (Rheydt, Rijnland, 29 okt. 1897 - Berlijn 1 mei 1945),
Duits bewindsman, nam wegens een mismaakte voet geen deel aan de
Eerste Wereldoorlog en promoveerde in 1922 te Heidelberg in de
filosofie. Reeds als student lid van de 'V�lkische' beweging,
werd hij in 1924 gouwleider van de gouw Rijnland van de NSDAP,
maar in 1925 werd hij om zijn actie in het Rijnland en het
Ruhrgebied door de Franse militaire autoriteiten uit het bezette
gebied verbannen. Hitler maakte hem gouwleider van Berlijn, waar
hij vooral de communisten met hun eigen demagogische middelen de
wind uit de zeilen nam. Zijn propaganda onderscheidde zich naar
de vorm door goed ge�nsceneerde massademonstraties en
inhoudelijk door een fanatiek antisemitisme. In 1928 kwam
Goebbels in de Rijksdag, in 1929 werd hij rijksleider voor de
propaganda van de gehele partij en na Hitlers machtsovername (30
jan. 1933) rijksminister voor Volksvoorlichting en Propaganda
(de eerste propagandaminister ter wereld). Hij ontwierp een
systeem van gecentraliseerde berichtgeving, organiseerde op
straffe wijze de pers en wist daardoor het geestelijk leven aan
een strenge censuur te onderwerpen. Niet alleen werd de
publicatie van bepaalde ongewenste berichten verhinderd, maar de
Duitse pers werd ook gedwongen op grote schaal bepaalde
'gerichte' artikelen op te nemen. Periodiek hield Goebbels
radioredevoeringen. Zijn streven de buitenlandse politieke
opinie gunstiger voor het nationaal-socialisme te stemmen,
faalde totaal. Allengs sloot hij het Duitse culturele leven in
zijn wurgende greep (van hem zijn slagwoorden als Entartete
Kunst). Met het steeds meer kritiek worden van de
oorlogssituatie voor het Derde Rijk kreeg Goebbels geleidelijk
de volle controle over de oorlogsinspanning in handen, hoewel
hij als eerste onder de hooggeplaatste leiders de voor hen
fatale afloop voorzag. Hij pleegde na Hitlers dood samen met
zijn vrouw zelfmoord, nadat zij hun zes kinderen tevoren hadden
vergiftigd.
