|
Kafferbuffel
Groep : op het land levende
zoogdieren
 De
kafferbuffel is ��n van de drie ondersoorten het
geslacht Syncerus. De potige kafferbuffel,
gekroond met twee enorme, kromme horens, trekt
over de Afrikaanse savannes in grote,
imponerende kuddes. Deze krachtige en dodelijke
vechtjas is nog steeds een geliefd trofee voor
jagers, en wordt als het gevaarlijkste grote
wild van Afrika beschouwd. Hij heeft weinig
natuurlijke vijanden en weet zich zelfs te
verweren tegen grote katachtigen, zoals de
leeuw.
De kafferbuffel zorgt er meestal voor dat hij
niet verder dan een dag lopen van water
verwijderd is in zijn natuurlijke leefgebied op
de open savannes en graslanden. Hij brengt
namelijk graag veel tijd door met het baden in
rivieren of moerassen en het rollen door de
koele modder. Overdag trekt de buffel in grote
kuddes over het terrein. Elke kudde bestaat uit
volwassen vrouwtjes en hun jongen, plus wat
kleinere groepen jonge mannetjes. Oudere
mannetjes trekken ofwel in hun eentje, ofwel in
kleine groepen, op enige afstand van de kudde.
Kafferbuffels zijn tijdens de morgen meestal bij
het water te vinden, zodat ze genoeg kunnen
drinken voor het heetste deel van de dag. Als
het te heet wordt, rusten ze uit en herkauwen ze
tot de hitte afneemt.
Deze Afrikaanse grazer leeft voornamelijk op een
sober menu van gras en water, hoewel hij in het
droge seizoen, als het gras schaars is, ook
kruiden en bladeren eet. De kafferbuffel is goed
uitgerust voor zijn taaie, vezelige dieet. Deze
grote herkauwer graast meer dan tien uur per
dag, maar mijdt daarbij de intense hitte van de
middag. In het droge seizoen trekt hij iedere
dag wel 27 kilometer ver om gras en water te
vinden.
Voor de paring vechten de mannetjes agressief om
een vrouwtje. Ze bedekken hun horens met modder
en cirkelen om elkaar heen voor ze met de koppen
tegen elkaar bonken. De botsingen zijn zelden
dodelijk gezien de kop van elk mannetje
beschermd wordt door de stevige basis van de
horens. Hoewel kafferbuffels het hele jaar door
paren, zijn er pieken aan het einde van het
regenseizoen dat, afhankelijk van de streek,
valt tussen februari en juli. In het
daaropvolgende natte seizoen werpt het vrouwtje
na een draagtijd van 340 dagen ��n kalf. Een
mannetjeskalf blijft bij zijn moeder tot hij
twee jaar oud is, maar een vrouwtje blijft bij
haar moeder tot ze geslachtsrijp is en zelf een
kalf geworpen heeft, of zelfs nog langer.
De kafferbuffel, ooit veelvoorkomend op en rond
de Afrikaanse savanne, is in grote delen van
Zuid-Afrika niet meer te vinden. Voor deze
afname zijn tal van redenen. Hij is lang
bejaagd, zowel voor de sport als voor voedsel,
en zijn leefgebied wordt steeds verder
vernietigd. Ook langdurige droogteperiodes
hebben hun tol ge�ist. Maar de grootste
bedreiging voor de Kaapse buffel ligt in ziektes
zoals runderpest en rundertuberculose, die
verspreid worden door huisdieren zoals geiten en
vee.
|
