Rubriek :
Historische figuren
Karel III van Spanje
(Spaans: Carlos III)
(Madrid 20 jan. 1716 - aldaar 14 dec. 1788), koning van Spanje
van 1759 tot 1788, uit het Huis Bourbon, was een zoon van Filips
V en Elisabeth Farnese. Hij verving zijn moeder in het bestuur
van Parma (1731), deed in 1734 tijdens de Poolse Successieoorlog
een inval in het koninkrijk Napels en aanvaardde hier na de
Vrede van Wenen (1738) als Karel IV de regering. Bijgestaan door
markies Bernardo Tanucci regeerde hij als een verlicht despoot,
wars van volksinvloed, maar bedacht op bevordering van welvaart
en ontwikkeling. Onder hem begonnen de opgravingen te Pompe� en
Herculaneum (1748).
Na de dood van zijn halfbroer Ferdinand VI (1759) volgde hij
deze in Spanje op. Napels kwam toen aan Karels zoon Ferdinand.
Ook in Spanje voerde Karel een goed en gematigd beleid. Evenals
in Napels beperkte hij de inquisitie, verder verbeterde hij het
onderwijs en de rechtspraak. Hij verminderde de invloed van de
kerk en verbande in 1767 de jezu�eten. Zijn toetreding tot het
Bourbons familieverdrag (1761) kwam hem op een oorlog met
Engeland en Portugal te staan en het verlies van Florida (1763),
dat hij echter na de Amerikaanse Vrijheidsoorlog terugkreeg
(1783).
