|
De
keizerspingu�n
 Er
zijn zeventien pingu�nsoorten waarvan de
koningspingu�n het nauwst verwant is aan de
keizerspingu�n. Orde : Sphenisciformes - familie
: Spheniscidae - geslacht : Aptenodytes en soort
: Aptenodytes forsteri.
Omdat hij ongelofelijk lage temperaturen (tot
wel min zestig graden Celsius) kan verdragen,
brengt de keizerspingu�n zijn hele leven door in
de koudste streek op aarde. Deze grootste van
alle pingu�nsoorten legt als enige vogel de
eieren direct op het ijs en leeft vooral in het
water. Als hij aan land komt om te broeden, gaat
hij op in enorme kolonies van wel 40.000 vogels.
Opvallend detail : terwijl het vrouwtje
teruggaat naar zee, broedt het mannetje het ei
uit.
In een kolonie keizerspingu�ns vormt zich een
hi�rarchie, en als de leider verhuist, volgt de
rest. Keizerpingu�ns kunnen niet vliegen en als
ze over het ijs gaan, rodelen ze op hun buik
waarbij ze zich met hun vleugels voortduwen.
Deze pingu�ns zijn ontzettend trouw en wanneer
ze in de winter voor het broedseizoen terugkeren
naar het land, zoeken ze hun partner van het
jaar daarvoor op. Keizerpingu�ns hebben elk hun
eigen, unieke roep die ze gebruiken om hun
partner of jong op te sporen. Onderzoekers
vermoeden dat ze elkaar alleen via geluid en
niet visueel herkennen.
Keizerpingu�ns jagen vooral op kleine vissen en
schaaldieren (krill), maar ook wel op grotere
vissen en inktvis. Ze naderen hun prooi van
opzij en als ze beet hebben draaien ze die in
hun bek om en werken hem met de kop als eerste
naar binnen. Ze zwemmen en duiken als de beste
en kunnen hun prooi wel twintig minuten onder
water achtervolgen voordat ze weer naar boven
moeten om adem te halen. Ze lokaliseren hun
prooi voornamelijk met hun ogen en jagen alleen
overdag. Op hun zoektocht naar voedsel langs de
kust leggen ze soms wel 500 km af.
Keizerpingu�ns voeren in de winter een
uitgebreid paringsritueel uit van buigen en
trompetteren, een belangrijk gebeuren waarmee ze
de roep van hun partner leren onderscheiden van
die van duizenden andere, identieke vogels. Ze
hebben een heel speciale manier van broeden.
Nadat in de winter het vrouwtje ��n ei heeft
gelegd, gaat ze naar zee tot de volgende lente.
Intussen beschermt het mannetje het ei door het
in een met veren bedekte huidplooi onder aan
zijn buik op zijn poten te dragen. Omdat hij al
die tijd niet eet, verliest hij de helft van
zijn gewicht en kruipt hij dicht op de andere
broedende mannetjes om warm te blijven. Pas als
het vrouwtje terugkomt om het ei uit te broeden,
is het mannetje vrij om eten te gaan zoeken.
Daarna komt ook hij weer terug om voor het
kuiken te zorgen. Beide ouders voeden het kuiken
middels het uitbraken van vis die ze hebben
gevangen.
De keizerspingu�n wordt momenteel niet bedreigd,
maar neemt wel in aantal af. Uit onderzoek op
Antarctica blijkt dat het aantal de afgelopen
vijftig jaar is gehalveerd, waarschijnlijk als
gevolg van de periodieke afbraak van zeeijs,
minder krill en hogere zeetemperaturen.
|
