|
De
koraalduivel
 Orde
: Scorpaeniformes - familie : Scorpaenidae -
geslacht : Pterois en soort : Pterois volitans.
Het geslacht Pterois kent acht gelijkvormige
soorten die alle bekend staan als koraalduivel,
schorpioenvis of zebravis.
Als ��n van de mooiste koraalbewoners zweeft
deze vis met zijn vele getekende, wervelende
vinnen statig en sierlijk in de stromingen langs
de kust. Een onbezonnen roofdier of onoplettende
duiker krijgt echter een pijnlijke les : in de
veerachtige opsmuk gaan scherpe stekels schuil,
met een gif dat voor de mens dodelijk kan zijn.
In de ondiepe wateren van de koraalriffen
glinstert het van de vissen die op schitterende
juwelen lijken, maar de koraalduivel is daar
overdag zelden bij. Hij houdt zich liever schuil
in schaduwrijke hoekjes en spleten of drijft
vrijwel roerloos boven de zeebodem terwijl hij
zachtjes met zijn vinnen roeit. De koraalduivel
is een nachtelijke jager die, als hij diep in
het water ligt, met zijn strepen en vinnen goed
gecamoufleerd is tussen de kleurrijke algen en
koralen. Dit rustige dier gebruikt zijn giftige
stekels alleen om zich tegen roofdieren zoals
grotere vissen te verdedigen. Ter waarschuwing
duwt hij zijn kop omlaag, spreidt zijn vinnen
uit en richt soms zijn stekels op zijn belager.
Dieren die het wagen om een stekel aan te raken
zullen dat geen tweede keer doen.
De koraalduivel heeft geen vaste paartijd. Het
vrouwtje en mannetje komen aan het
wateroppervlak samen en voeren een korte balts
uit. Zij geeft haar eitjes af, die als ��n grote
geleimassa aan elkaar plakken en hij geeft zijn
sperma af om die in open water te bevruchten. De
gelei lost op en de jonge vissen komen na een
paar dagen uit. Eerst zijn ze bijna doorzichtig,
met een doorsnede van een paar millimeter, en ze
brengen de eerste maanden door in het kalme
water dicht bij de kust (soms in
riviermondingen) en voeden zich met plankton.
De meeste rifvissen zijn overdag alert en snel
genoeg om de vrij trage koraalduivel, die
eigenlijk alleen in het donker succes heeft met
jagen, te ontlopen. Zijn ogen zijn perfect
aangepast om in het donker de vage contouren van
onoplettende slachtoffers waar te nemen. Hij
verandert heel subtiel van kleur om zijn
camouflage te verfijnen en hij beweegt zo traag
dat de vissen, krabben of garnalen niet
doorhebben welk gevaar ze lopen. Hij blijft op
de loer liggen en drijft zijn prooi in een
doodlopend stuk tussen het koraal tot hij
toeslaat.
De koraalduivel komt nog overal in grote
aantallen voor. Het is een populaire, makkelijke
aquariumvis die nog steeds legaal in het wild
gevangen mag worden. Er is nog geen direct
gevaar voor overbevissing. Sinds 2000
heeft de koraalduivel zijn verspreidingsgebied
zelfs uitgebreid naar de Atlantische kust van de
Verenigde Staten.
|
