Rubriek :
Historische figuren
Koning Leopold II van
Belgi�
voluit: Leopold
Lodewijk Filips Marie Victor (Brussel 9 april 1835 - Laken 17
dec. 1909), tweede koning der Belgen (1865-1909), zoon en
opvolger van Leopold I, uit het Huis Saksen-Coburg-Gotha, genoot
een militaire opleiding en droeg voor zijn troonsbestijging de
titel hertog van Brabant. Voor hij op 17 dec. 1865 de
grondwettelijke eed aflegde, was hij (sinds 1853) van rechtswege
lid van de Senaat, waar hij verscheidene redevoeringen hield,
vnl. over de noodzaak de economische en koloniale expansie van
Belgi�, en ondernam hij talrijke reizen, meestal naar het
Midden- en het Verre Oosten. Op het binnenlandse vlak werd zijn
ambtsperiode aanvankelijk gekenmerkt door de groeiende
tegenstelling tussen katholieken en liberalen, die hij
tevergeefs poogde te matigen. Vanaf 1880 werd hij geconfronteerd
met de opkomst van het socialisme en de christen-democratie en
met de doorbraak op het politieke vlak van de Vlaamse Beweging.
Zowel de sociale als de Vlaamse Beweging droeg hij geen goed
hart toe, zodat hij ze met de hulp van conservatieve politici
als Ch. Woeste trachtte in te dijken. Zonder succes poogde hij
bij de grondwetsherziening van 1893 (invoering van het
meervoudig algemeen kiesrecht) het koninklijk referendum in te
voeren, waardoor het mogelijk zou worden een koninklijk
vetorecht tegen parlementaire beslissingen door het volk te
laten beoordelen. Evenals zijn vader beschouwde Leopold II de
landsverdediging als zijn persoonlijk werkterrein. Om de
Belgische neutraliteit te waarborgen was volgens hem een
belangrijke militaire inspanning nodig. Daartoe liet hij forten
oprichten in de Maasvallei (Luik en Namen) en streefde hij naar
de invoering van de persoonlijke dienstplicht (de desbetreffende
wet bekrachtigde hij op zijn sterfbed). Hij droeg in
aanzienlijke mate bij tot de economische expansie van het land
(uitbreiding van de havens van Antwerpen, Gent en Oostende;
aanleg van de haven van Zeebrugge; grootse urbanisatieplannen te
Brussel). Zijn levenswerk is de stichting van de Onafhankelijke
Kongostaat, waarvan hij in 1885 als de soeverein werd erkend. De
kritiek op zijn beleid aldaar en de materi�le moeilijkheden om
dit onmetelijke gebied te beheren, leidden uiteindelijk tot de
overname van de Kongostaat door Belgi� op 8 okt. 1908. Uit
Leopolds huwelijk (22 aug. 1853) met aartshertogin Maria
Hendrika van Oostenrijk werden vier kinderen geboren: Louise
(1858-1924), Leopold (1859-1869), St�phanie (1864-1945) en
Cl�mentine (1872-1955). Uit een verhouding met Blanche Delacroix
had hij twee zonen.
