Rubriek :
Historische figuren
Linus Pauling
Pauling, Linus Carl
(Portland, Oreg., 28 febr. 1901 - Big Sur, [Calif.], 19 aug.
1994), Amerikaans chemicus en fysicus, bleef na zijn promotie in
1925 aan het California Institute of Technology te Pasadena
verbonden, van 1927 tot 1929 als assistant-professor, daarna van
1929 tot 1931 als associate-professor en van 1931 tot 1964 als
gewoon hoogleraar in de chemie, en was daarbij van 1937 tot 1958
hoofd van de afdeling scheikunde en chemische technologie. In
1949 werd hij president van de American Chemical Society. Van
1963 tot 1967 leidde hij het Center for the Study of Democratic
Institutions in Santa Barbara (Cal.). In 1967 werd hij
hoogleraar in de chemie aan de universiteit van Californi� te
San Diego en in 1969 aan de universiteit van Stanford. Sinds
1974 is hij hoogleraar aan het Linus Pauling Institute of
Science and Medicine.
1. Werk
Hij heeft vele bijdragen geleverd tot de kennis van de
kristalstructuren met behulp van r�ntgendiffractieanalyse,
waarbij hij de structuur van een aantal silicaten, waaronder
kleimineralen, voorspelde. De theoretische berekening van
ionstralen is van hem afkomstig. Nog grotere bekendheid verwierf
hij met zijn theoretische onderzoekingen over de atoombinding,
in het bijzonder van de aromatische verbindingen. Uitgaande van
quantummechanische beginselen heeft hij een wiskundige
benadering gegeven voor de beschrijving van resonantiesystemen.
Zijn grote veelzijdigheid komt tevens tot uiting in zijn
onderzoekingen op biochemisch gebied, nl. over de
driedimensionale structuur van eiwitten, waarin hij met een
geheel nieuw inzicht is gekomen en zijn ontdekking dat de
sikkelcelanemie wordt veroorzaakt door een afwijking in het
hemoglobinemolecule, als gevolg van een genmutatie. Hij ontving
in 1954 de Nobelprijs voor chemie voor zijn onderzoekingen over
de aard van de chemische binding en haar toepassing op de
structuur van complexe verbindingen.
2. Anti-kernwapen
Sedert de jaren vijftig is hij een van de felste
tegenstanders van proeven met kernwapens en wijst hij in
lezingen en publicaties op de mogelijke gevolgen van verhoogde
radioactiviteit voor de mens. In 1963 werd hem de Nobelprijs
voor de vrede van 1962 toegekend.
