Rubriek :
Historische figuren
Lodewijk Napoleon
Bonaparte van Holland
(Ajaccio 4 sept.
1778 - Livorno 24 juli 1846), koning van Holland van 1806 tot
1810, uit het Huis Bonaparte, was een broer van keizer Napoleon
I Bonaparte. Hij streed onder zijn broer in Itali� en Egypte en
bewees hem diensten bij zijn staatsgreep. Daarop tot kolonel
bevorderd, sloot hij op instigatie van Napoleon een - zeer
ongelukkig - huwelijk met diens stiefdochter Hortense de
Beauharnais (1802). Uit dit huwelijk werden drie zoons geboren,
van wie twee v��r Lodewijk stierven; de derde werd de latere
keizer Napoleon III. In 1804 werd Lodewijk brigadegeneraal,
keizerlijk prins en maarschalk van Frankrijk. In 1806 werd hij
aangewezen als koning van Holland. Als zodanig werkte hij te
weinig mee aan het door zijn broer ingestelde Continentaal
Stelsel, de conscriptie en de ti�rcering van de staatsschuld.
Bij het Nederlandse volk verwierf hij een zekere populariteit
door zijn meeleven met twee nationale rampen (de
kruitschipontploffing te Leiden op 12 jan. 1807 en de
overstromingen in het rivierengebied in jan. 1809). Door de
inlijving van Holland bij Frankrijk (1810) verloor hij zijn
kroon. In de hoop deze met steun van Oostenrijk te herwinnen,
vestigde hij zich als graaf Saint-Leu te T�plitz; pogingen in
die richting na de Slag bij Leipzig slaagden evenmin. Naar
Itali� vertrokken, hield hij zich tijdens de 'Honderd Dagen'
afzijdig, maar sleet daarna, in ballingschap als alle Bonapartes,
zijn dagen te Florence met letterkundige en politieke studies.
