Rubriek :
Historische figuren
Marcus Lucanus
Lucanus, Marcus
Annaeus (C�rdoba 39 - Rome 65), Latijns episch dichter ten tijde
van Nero, neef van Seneca en bevriend met de dichter Persius,
was zeer gezien aan het keizerlijk hof, maar werd weldra door
Nero uit afgunst verstoten, waarop hij zich aansloot bij de
samenzwering van Piso. Toen deze ontdekt was, werd Lucanus door
Nero gedwongen zelfmoord te plegen. Zijn hoofdwerk is de
onvoltooide Pharsalia (of Bellum civile) in tien boeken, waarin
de burgeroorlog tussen Caesar en Pompejus wordt verhaald in de
stijl van het en met bewuste uitschakeling van het
godenapparaat. Pompejus is voor de dichter de verpersoonlijking
van zijn republikeinse idealen, het symbool van zijn door de
Stoa be�nvloede reactie tegen de monarchie. Het werk heeft,
ondanks de vaak hoogdravende toon en de sterk retorische inslag,
in de late Keizertijd en gedurende de middeleeuwen (eerste druk
1469) veel bewondering gewekt en ook later nog grote invloed
uitgeoefend, o.a. op Hugo de Groot, Corneille, Goethe en Shelley.
