Rubriek :
Historische figuren
Marcus Maximianus
Maximianus, Marcus
Aurelius Valerius, bijgenaamd: Herculius (gest. Marseille 310),
Romeins keizer in het Westen, Illyri�r uit Sirmium, klom in het
leger op tot bevelhebber. Hij werd in 285 door zijn vriend
Diocletianus tot caesar (onderkeizer) benoemd, sloeg in Galli�
de Bagaudes, opstandige boeren, neer en werd in 286 tot augustus
(opperkeizer) verheven. Hij streed in Galli� bij de Rijngrenzen
tegen de Franken, Alamannen en Bourgondi�rs; de afscheiding
(286) van een Britannisch keizerrijk onder Carausius kon hij
echter niet verhinderen. Bij de nieuwe verdeling van het rijk in
293 beperkte Maximianus zich (met Milaan als residentie) tot
Itali�, Spanje en Africa; zijn schoonzoon Constantius Chlorus
werd als caesar van Galli� en Britanni� aangesteld, met als
residentie Trier.
Tegelijk met Diocletianus deed hij onder pressie afstand van de
regering (305); Constantius Chlorus volgde hem op als augustus
in het Westen, met Valerius Severus als caesar. Op verzoek van
zijn zoon Maxentius aanvaardde hij na Chlorus' dood (306) de
regering nogmaals en steunde Maxentius tegen de nominale
'wettige' augustus Severus (306-307). Door een bondgenootschap
met beider concurrent, Chlorus' zoon Constantijn, aan wie hij
zijn dochter Fausta tot vrouw gaf, versterkte hij zijn positie.
Intussen had hij onenigheid met Maxentius gekregen; hij werd
gedwongen zich uit Rome naar Galli� terug te trekken (307).
Op het congres in Carnuntum (308) deed Maximianus onder druk van
Diocletianus weer afstand van zijn waardigheid. Toen Constantijn
op een veldtocht tegen de Franken was, nam hij echter weer de
keizerstitel aan (309). Constantijn trok op tegen Arles, waar
Maximianus zich gevestigd had. Maximianus vluchtte, werd in
Massilia belegerd en gedwongen zich over te geven. Enige tijd
later pleegde hij zelfmoord of werd, wat waarschijnlijker is, op
bevel van Constantijn vermoord (310).
