Rubriek :
Historische figuren
Martin Klaproth
Klaproth, Martin
Heinrich (Wernigerode 1 dec. 1743 - Berlijn 1 jan. 1817), Duits
apotheker en chemicus, deed veel zelfstandig onderzoek. In 1771
vestigde hij zich in Berlijn, waar hij tot 1803 een eigen
apotheek had. Van 1782-1817 bekleedde hij diverse functies in de
medische bureaucratie van Pruisen. Daarnaast doceerde hij in
dezelfde periode chemie aan diverse onderwijsinstellingen. In
1791 werd hij hoogleraar in de scheikunde aan de Koninklijke
Artillerieschool te Berlijn en in 1810 aan de universiteit
aldaar.
Hij is bekend door zijn nauwkeurige chemische analysen, o.a. van
mineralen. Met behulp van mineralen uit alle delen van de wereld
ontdekte Klaproth (of was hij medeontdekker van) zirconium
(1789), uranium (1789), titanium (1792), strontium (1793),
chroom (1797) en cerium en bevestigde hij eerdere ontdekkingen
van tellurium en beryllium (1798). Hij toonde de aanwezigheid
van nikkel in meteorieten aan. Als vroege aanhanger (sinds 1792)
van de theorie van Antoine Laurent Lavoisier droeg hij in
belangrijke mate bij aan de acceptatie ervan in Duitsland.
