Rubriek :
Historische figuren
Max Ernst
Ernst, Max (Br�hl 2
april 1891 - Parijs 1 april 1976), Frans (sinds 1958) schilder,
graficus, beeldhouwer en schrijver van Duitse origine, was een
van de veelzijdigste kunstenaars uit de eerste helft van de
20ste eeuw. Hij studeerde filosofie in Bonn, was als kunstenaar
autodidact en werd be�nvloed door het kubisme (Picasso), de
metafysische schilderkunst (De Chirico) en het expressionisme
(Der Blaue Reiter). In 1913 exposeerde hij voor het eerst, bij
de Rijnlandse expressionisten. Tijdens de Eerste Wereldoorlog
werkte hij weinig. In 1919 riep hij, met Baargeld, de Keulse
dada-beweging in het leven (zie surrealisme); in 1922 vestigde
hij zich in Parijs, waar hij behoorde tot de oprichters van de
surrealistische beweging (zie surrealisme). Door de
nationaal-socialisten werd zijn werk in Duitsland 'entartet'
verklaard (zie Entartete Kunst); in 1939 werd hij in Frankrijk
als Duitser ge�nterneerd, maar in 1941 kon hij, met zijn derde
vrouw, Peggy Guggenheim, naar de Verenigde Staten vertrekken,
waar hij in de jaren veertig trouwde met de surrealistische
schilderes Dorothea Tanning. In 1955 keerde hij naar Parijs
terug.
Zijn rijk geschakeerde en zeer omvangrijke oeuvre getuigt van
grote intelligentie en een onuitputtelijke fantasie; het is
visionair, ironisch en afstandelijk. Hoewel hij geen
'ge�ngageerd' kunstenaar kan worden genoemd, weerspiegelt zijn
werk indirect het gezicht van zijn tijd, getuige o.m. het
profetische L'Europe apr�s la pluie (1940-1941; Wadsworth
Atheneum, Hartford, Conn.). Steeds terugkerende motieven in zijn
werk zijn: vogels (in 1927 richtte hij een 'Vogeldenkmal' op en
later identificeerde hij zich met 'Loplop, der Oberste der V�gel'),
het woud, de vrouw, de gestorven stad; tot zijn technieken
behoren de (foto) collage, de frottage (een eigen vinding uit
ca. 1925, waarbij oppervlaktestructuren van materialen door
middel van wrijven op het papier worden overgebracht en waarin
het automatisme een grote rol speelt), de decalcomanie (verdunde
verf wordt met een glad voorwerp, bijv. glas, op het doek
gebracht, waardoor kleurvlakken van verschillende intensiteit
ontstaan die de kunstenaar inspireren tot het interpreteren van
de vorm), de linoleumsnede, de tekening; als beeldhouwer maakte
hij zowel monumentale beelden in cement als kleine
schaakfiguren. Ernst heeft tal van illustraties gemaakt, o.m.
bij werk van Hans Arp, met wie hij ook als beeldend kunstenaar
samenwerkte, en boeken gepubliceerd, met of zonder tekst. Zijn
�critures werden in 1970 in Parijs uitgegeven.
Werk van Ernst (waarvan vrij veel verloren is gegaan) bevindt
zich in tal van musea en particuliere collecties; o.m. het
Museum of Modern Art in New York en de Peggy Guggenheim
Foundation in Veneti� bezitten grote collecties.
