Rubriek :
Historische figuren
Michael Faraday
Faraday, Michael (Newington
Butts 22 sept. 1791 - Hampton Court 25 aug. 1867), Engels
fysicus, wordt beschouwd als een van de grondleggers van de
klassieke leer van de elektrische en magnetische verschijnselen.
Hij werd in 1813 assistent van Davy, toen hoogleraar aan de
Royal Institution, met wie hij een grote studiereis door Europa
maakte. In 1824 werd Faraday Fellow of the Royal Society en in
1825 directeur van de Royal Institution in Londen. In het
laboratorium van dit instituut deed hij vele ontdekkingen en gaf
hij ook zijn vermaarde lezingen. Van grote historische betekenis
is Faradays ontdekking van de inductie (1831) gebleken, waardoor
mechanische energie omgezet kon worden in elektrische energie.
Met deze ontdekking heeft hij het elektrische tijdperk ingeleid:
zij heeft het opwekken van elektrische energie voor massale
toepassingen en de distributie ervan over grote gebieden
mogelijk gemaakt. In 1833 ontdekte hij de beide naar hem
genoemde elektrolysewetten. Van veel belang zijn ook geweest
zijn onderzoekingen over de capaciteit van een condensator. Zijn
onderzoekingen op het gebied van het magnetisme vormden de
grondslag van de mathematische behandeling van de veldsterkte
door Maxwell. Het faradayeffect toonde hij in 1847 aan. Op
chemisch gebied ontdekte hij benzeen in 1825.
