Rubriek :
Historische figuren
Michel de Ghelderode
Ghelderode, Michel
de (pseudoniem, sinds 1929 offici�le naam van
Adh�mar-Adolphe-Louis Martens) (Elsene 3 april 1898 - Schaarbeek
1 april 1962), Belgisch Franstalig toneelschrijver, debuteerde
met een melodrama La mort regarde par la fen�tre (1918), waarin
het visionaire en magische karakter van zijn later werk reeds
tot uiting komt, en een politiek pamflet Le repas des fauves
(1919). Bekendheid dankte hij echter aan de opvoering van Oude
Piet, een burleske eenakter, te Antwerpen in 1923 en vooral van
La mort du Docteur Faust (1926) te Parijs, in 1928. Na zijn
kennismaking met Johan de Meester werd hij als het ware de
officieuze toneelschrijver van het Vlaamsche Volkstooneel.
Hoewel hij in het Frans schreef, werden verscheidene van zijn
stukken voor de eerste maal vertoond in de Nederlandse
bewerking. Het Vlaamsche Volkstooneel speelde De beeldekens van
Sint Franciscus, Barabbas, Pantagleize, Een onnozel hart in de
wereld, speciaal geschreven voor de acteur Renaat Verheyen, De
sterrendief en Van de dood die bijna stierf, de bewerking van
een Brussels poppenspel. Gedurende de volgende jaren schreef hij
een aantal belangrijke stukken, o.a. Sire Halewijn (1934),
vanuit lyrisch oogpunt zijn zuiverste werk. In 1939 zegde hij
het toneel vaarwel en hervatte hij zijn gedenkschriften Une
saison en Belgique (1927, 1942, 1949-1950). Tijdens en na de
Tweede Wereldoorlog kende zijn toneel een succesrijke opgang en
verwierf het internationale vermaardheid; in 1978 werd te Genua
de Soci�t� internationale des �tudes sur Ghelderode opgericht,
die in 1981 fusioneerde met Les Amis de M. de Ghelderode.
Kenmerkend voor zijn werk is de zin voor het mysterie, het
bovennatuurlijke en het irre�le, die gepaard gaat met een volkse
en barokke spontaniteit. Hoewel Franstalig, overweegt bij De
Ghelderode het Vlaamse temperament, zoals bij Crommelynck, met
wie hij beschouwd wordt als de belangrijkste Franstalige
Belgische toneelschrijver sedert Maeterlinck.
