W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : Vogels
 

De oehoe

Orde : Strigiformes - familie : Strigidae - geslacht : Bubo en soort : Bubo bubo. De oehoe, ��n van de achttien soorten Bubo, deelt de titel van zwaarste uil ter wereld met de Zuid-Afrikaanse Verreaux-oehoe.
De grote, machtige oehoe is met zijn priemende oranje ogen en verscheurende klauwen en snavel het laatste wat de meeste andere dieren op een donkere nacht willen tegen komen. Zelfs buizerds en andere roofvogels zijn niet veilig voor de klauwen van deze Euraziatische uil. Er is zelfs een oehoe gezien die wegvloog met een volwassen vos in zijn klauwen.
De oehoe is het grootste deel van de tijd een solitaire vogel die zijn territorium angstvallig bewaakt. De grootte van zijn gebied hangt af van het voedselaanbod. In bergen en woestijnen heeft hij een groter jachtterrein nodig dan in bossen. Broedparen delen hun terrein, maar mijden elkaar in de regel buiten het broedseizoen. Overdag slaapt de oehoe in een boom of op een rotsrichel. Wordt hij daar ontdekt door andere vogels, dan zullen die proberen om hem te verjagen. Voordat de uil bij het vallen van de avond op jacht gaat, roept hij eerst luidkeels om zijn vitale aanwezigheid bekend te maken aan zijn partner, met wie hij duetten zingt, en eventuele buren en rivalen.
De oehoe is een echte opportunist die dieren eet tot zijn eigen formaat. Zijn gevarieerde prooi bestaat uit insecten, spinnen, hazen, jonge herten, muizen, konijnen, kraaien, andere uilen en zelfs buizerds en torenvalken. De oehoe vangt zijn meeste prooien in open veld, al jaagt hij ook wel in aaneengesloten bossen. Wanneer hij een slachtoffer ziet of hoort, duikt hij naar beneden en stort zich met uitgestoken klauwen op zijn prooi. De klap is vaak al genoeg om de prooi te doden, of anders doodt de uil het dier door zijn ruggengraat te breken of de schedel te vermorzelen met een krachtige beet. Kleine dieren slikt hij in hun geheel door; grotere worden in hapklare brokken gescheurd en oneetbare stukjes gooit hij weg. De oehoe kan zelfs makkelijk een egel villen.
In de negentiende en begin twintigste eeuw liep het aantal oehoes in Europa drastisch terug. E�n van de oorzaken was vervolging door jagers en opzichters. Velen werden gedood voor gebruik als lokvogel. In de jaren vijftig gingen de aantallen nog verder achteruit door het gebruik van pesticiden. In Zweden liep het aantal terug van 450 paren in de jaren veertig tot 170 halverwege de jaren zeventig. De oehoe is tegenwoordig in de meeste landen goed beschermd.
Tegen het einde van de winter lokt een jong mannetje een partner naar zich toe met onafgebroken geroep. Een paartje blijft levenslang bij elkaar. Het vrouwtje legt haar eieren met tussenpozen van twee tot vier dagen op een beschut plekje, zoals een holte onder een boom of een rotsrichel. Tijdens het broeden wordt ze bevoorraad door het mannetje. De moeder verzorgt de kuikens vijf tot zes weken en ondertussen zorgt het mannetje voor voedsel. Na zes weken gaan de kuikens de directe omgeving van het nest verkennen, en worden nog een maand door de ouders gevoerd.


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer

Bezoek ook: www.infoblog.be
Meer weten over gezondheid? --> http://gezondheid.infoblog.be
Meer weten over huisdieren? --> http://huisdieren.infoblog.be