Rubriek :
							Historische figuren
						
						
							
								Paul Ehrlich
							
						
						
							
								 Ehrlich, Paul (Strehlen,
								Silezi�, 14 maart 1854 - Bad Homburg 20 aug. 1915), Duits
								geneeskundige, bioloog, patholoog en chemicus, pionier op het
								gebied van het microscopische cel- en weefselonderzoek, m.n.
								hematologie en serologie, de immunologie en de vader van de
								chemotherapie, was hoogleraar in Berlijn (vanaf 1890), G�ttingen
								(1904) en Frankfurt (1914). Te Frankfurt am Main leidde hij
								vanaf 1899 het Institut f�r Experimentelle Therapie en vanaf
								1906 ook het Georg-Speyer-Haus f�r Chemotherapie. Aan hem zijn
								o.m. te danken de techniek van het kleuren van preparaten en van
								de bepaling van het bloedbeeld, een aantal reagentia, en (samen
								met S. Hata) de ontdekking van salvarsan (vroeger gebruikt tegen
								syfilis; zie ook arseen en chemotherapeuticum). In 1908 kreeg
								hij, met I.I. Metsjnikov, de Nobelprijs voor fysiologie of
								geneeskunde 'als een erkenning voor hun werk betreffende
								immuniteit' . Zijn zijketentheorie, die de buitengewoon
								specifieke interacties tussen antilichamen en antigeen juist
								weergaf, was in essentie correct.
Ehrlich, Paul (Strehlen,
								Silezi�, 14 maart 1854 - Bad Homburg 20 aug. 1915), Duits
								geneeskundige, bioloog, patholoog en chemicus, pionier op het
								gebied van het microscopische cel- en weefselonderzoek, m.n.
								hematologie en serologie, de immunologie en de vader van de
								chemotherapie, was hoogleraar in Berlijn (vanaf 1890), G�ttingen
								(1904) en Frankfurt (1914). Te Frankfurt am Main leidde hij
								vanaf 1899 het Institut f�r Experimentelle Therapie en vanaf
								1906 ook het Georg-Speyer-Haus f�r Chemotherapie. Aan hem zijn
								o.m. te danken de techniek van het kleuren van preparaten en van
								de bepaling van het bloedbeeld, een aantal reagentia, en (samen
								met S. Hata) de ontdekking van salvarsan (vroeger gebruikt tegen
								syfilis; zie ook arseen en chemotherapeuticum). In 1908 kreeg
								hij, met I.I. Metsjnikov, de Nobelprijs voor fysiologie of
								geneeskunde 'als een erkenning voor hun werk betreffende
								immuniteit' . Zijn zijketentheorie, die de buitengewoon
								specifieke interacties tussen antilichamen en antigeen juist
								weergaf, was in essentie correct.