Rubriek :
Historische figuren
Paul Gilson
Gilson, Paul
(Brussel 15 juni 1865 - aldaar 3 april 1942), Belgisch componist
en muziekpedagoog, werd in 1886 leerling van Fr. A. Gevaert
(compositie) aan het conservatorium te Brussel. In 1889 behaalde
hij de eerste grote Prijs van Rome met de cantate Sina�. Hij
werd leraar harmonie aan het conservatorium te Brussel en in
1904 aan dat te Antwerpen. Van 1908 tot 1930 was hij inspecteur
van het muziekonderwijs, dat hij op hoger peil bracht. Hij
slaagde erin een elite van leerlingen te vormen (o.a. les
Synth�tistes). Hij hanteerde ook een vaardige pen als criticus
en stichtte in 1924 met M. Poot en M. Schoemaker La revue
musicale belge (tot 1940). Brede lyriek, thematisch denken en
vooral een uitzonderlijke beheersing van het orkestcoloriet
tekenen zijn oeuvre, dat zeer omvangrijk, maar ongelijk van
kwaliteit is: de gaafste scheppingskracht manifesteerde zich in
de periode 1890-1905. Met zijn meesterwerk La mer (1890; vier
symfonische schetsen), dat sterke invloed van A. Borodin
verraadt, verwierf Gilson internationale bekendheid. Belangrijk
zijn eveneens de Symfonische variaties (1903; versie voor koper
en een voor orkest). Hij schreef ook een dramatisch oratorium (Francesca
da Rimini, 1892), een ballet (La captive, 1904), een
realistische opera (Zeevolk, 1905?), een sprookjesopera (Prinses
Zonneschijn, 1903), alsmede fanfare- en harmoniemuziek.
