Rubriek :
Historische figuren
Paul Kruger
Kruger, Paul
(voluit: Stephanus Johannes Paulus) (Vaalbank, bij Colesberg,
Kaapprovinsie, 1 okt. 1825 - Clarens, Zwits., 14 juli 1904),
Zuid-Afrikaans vrijheidsstrijder en staatsman, maakte als kind
de Grote Trek mee en nam daarna deel aan alle oorlogen in de
Republiek van Zuid-Afrika (Transvaal) tot 1883. Hij
onderscheidde zich door buitengewone onverschrokkenheid en was
reeds in 1858 waarnemend commandant-generaal.
1. Loopbaan
Gedurende de burgeroorlog in de jaren zestig van de 19de
eeuw was het vooral Kruger die als commandant-generaal het
staatsgezag vestigde en de vrede herstelde. Onder het bewind van
president T.F. Burgers trad hij op als vice-president en na de
annexatie van Transvaal door Groot-Brittanni� speelde hij een
leidende rol bij het herstel van de onafhankelijkheid. Tweemaal
stond hij aan het hoofd van deputaties naar Engeland, die langs
diplomatieke weg de annexatie ongedaan probeerden te maken, en
daarna leidde hij het Driemanschap (met de rang van
vice-president) dat tijdens de Eerste Boerenoorlog het bewind
overnam (zie Boerenoorlogen). Bij alle vier de
presidentsverkiezingen die nadien in de Republiek plaatsvonden
(1883, 1888, 1893, 1898), werd hij tot staatspresident van
Transvaal gekozen.
2. Beleid
Het hoofddoel van zijn beleid was de handhaving van de
onafhankelijkheid van de Republiek. In het begin ijverde hij
voor terugkeer van de soevereiniteit van v��r de annexatie. Hij
slaagde er nagenoeg in dit te bereiken met de sluiting van de
Conventie van Londen in 1884. De Britten behielden zich echter
het recht voor een veto uit te spreken over verdragen van de
Republiek met buitenlandse mogendheden en wilden daarvan niet
afzien. Verder poogde Kruger, met het oog op economische
onafhankelijkheid, een eigen zeehaven voor de Republiek te
verwerven. Toen dit niet gelukte, liet hij een spoorlijn
aanleggen tussen Pretoria en de Portugese haven Louren�o Marques
aan de Delagoa-baai. Hij wijzigde de wetten op het stemrecht en
de naturalisatie dusdanig dat het voor uitlanders die de
Republiek niet steunden, moeilijk werd stemrecht te krijgen.
Zijn streven de onafhankelijkheid van de Republiek te bewaren,
bracht hem in botsing met Groot-Brittanni�, dat Transvaal weer
onder Brits beheer wilde brengen. Pogingen de geschillen over
deze aangelegenheid uit de weg te ruimen door een conferentie
tussen Kruger en de Britse Hoge Commissaris, Sir Alfred Milner,
in Bloemfontein, mislukten en op 11 okt. 1899 brak de Tweede
Boerenoorlog uit. Kruger kon niet persoonlijk aan de
krijgsverrichtingen deelnemen, maar hij diende de generaals
dagelijks van advies en bleef de strijdkrachten van de Boeren in
telegrafische boodschappen tot volharding aansporen.
In okt. 1900 vertrok hij aan boord van het Nederlandse
oorlogsschip Hr. Ms. Gelderland (door koningin Wilhelmina te
zijnen behoeve gezonden) naar Europa om steun te zoeken voor de
Boeren bij de regeringen op het Europese continent. Dit leidde
tot niets. Zijn geboortedag wordt in de Republiek van
Zuid-Afrika gevierd als een openbare feestdag.
