Rubriek :
Historische figuren
Paus Paulus II
eigenlijk: Pietro
Barbo (Veneti� 23 febr. 1417 - Rome 26 juli 1471),
renaissancepaus, werd door zijn oom Eugenius IV tot kardinaal
benoemd (1440). Naast zijn Romeinse titelkerk S. Marco liet hij
voor zich een paleis bouwen, dat de eerste profane
renaissancebouw in Rome werd: het Palazzo Venezia (1455
begonnen; 1467-1564 pauselijke residentie; thans museum).
Tot opvolger gekozen van de humanist Pius II op 30 aug. 1464,
toonde hij minder literaire belangstelling dan deze: de reductie
van een aantal, goed betaalde, humanistenbaantjes aan de curie
(1464) en zijn optreden tegen de Accademia Romana onder Pomponio
Leto bezorgden hem bittere vijanden onder de humanisten; vooral
Platina, die onder Paulus wegens dreiging gevangengenomen was,
heeft hem in zijn pausgeschiedenis afgeschilderd als barbaars en
vijand van de kunsten, hetgeen zeker ten aanzien van de
bouwkunst onjuist is: m.n. aan de stadsverfraaiing besteedde de
paus veel geld (o.a. de Corso werd door hem gesystematiseerd).
De anti-Turkse politiek van Pius II zette hij, in zwakke vorm,
voort, o.a. door zijn steun aan de Albanese vorst Skanderbeg en
aan Matthias Corvinus in Hongarije. Voor de dringend nodige
kerkhervorming was zijn pontificaat van geen betekenis, hoewel
tijdens het conclaaf van 1464 bindende afspraken dienaangaande
waren gemaakt. Mino da Fiesole en Giovanni Dalmata ontwierpen
zijn grafmonument in de St.-Pieter.
