|
De
roodwangsierschildpad
 Orde
: Testudines - familie : Emydidae - geslacht :
Trachemys en soort : T. scripta elegans. De
roodwangsierschildpad is lid van de orde
Testudines van land- en zeeschildpadden.
Met zijn harde, beschermde schild en gevliesde
poten is de roodwangsierschildpad een oeroud
dier dat amper is veranderd sinds hij zo'n
tweehonderd miljoen jaar geleden tot
ontwikkeling kwam. Dit voorzichtige dier, dat in
de Verenigde Staten inheems is, houdt ervan zich
in het zonnetje te koesteren al glipt hij bij
het minste of geringste gevaar snel weer terug
in het water.
Op zonnige dagen gaan deze sociale roodwangen
graag met hun soortgenoten zonnebaden op een
modderige oever of op een gedeeltelijk
ondergelopen rots of boomstronk. Wordt het te
krap, dan wedijveren ze om het warmste plekje
door boven op elkaar te klimmen en vervaarlijke
stapels te vormen. 's Nachts slaapt de
roodwansierschildpad op de modderige bodem van
een rivier of plas, of drijft hij onder het
wateroppervlak. Wordt het tijdens de winter te
koud of in de zomer te heet, dan graaft hij zich
onder water in de zachte modder in of kruipt hij
in een ondergelopen holle boomstronk. Daarna
valt hij in een diepe slaap tot het weer in
maart of april opknapt.
Deze schildpad is een opportunist, die eet wat
in zijn watergebied voorhanden is. De jongen
dieren zijn voornamelijk carnivoor en voeden
zich met kleine visjes, kikkers, kikkervisjes,
waterslakken, wormen, waterinsecten en hun
larven. Daarentegen eten de volwassen dieren
plantaardig voedsel. De roodwang voedt zich
altijd in het water en heeft twee belangrijke
jachttechnieken : of hij drijft aan het
oppervlak en wacht tot hij een insect weg kan
happen, of hij houdt zich in het diepe schuil en
grijpt er elk passerend visje of schaaldier. Ook
taaie onderwaterplanten en schaaldieren vormen
geen probleem : hij kraakt ze met zijn
krachtige, scherpgerande kaken of verscheurt ze
met zijn scherpe klauwen. Hij grijpt soms zelfs
een vogel die in het water drinkt of baadt.
Een vrouwtje die bereid is om te paren geeft een
geur af om een partner aan te trekken. Een
mannetje volgt haar overal, waarbij hij vaak
achteruit zwemt en met zijn voorpoten naar haar
zwaait en haar kin kietelt. Meestal reageert ze
op dit baltsgedrag door naar zijn tenen te
happen. Vervolgens verlaat het vrouwtje het
water om een geschikte nestelplek in vochtige
aarde te zoeken en daar haar eieren in te
leggen. Zo'n drie maanden later graven de
heldergroene jongen zich een weg uit het nest.
Per jaar worden er vanuit de Verenigde Staten
drie tot vier miljoen roodwangen ge�xporteerd.
Er zijn twee intensieve fokbedrijven die ze
daarvoor mogen fokken. Ze komen er wel veel
voor, maar worden toch op een aantal plaatsen in
de Verenigde Staten bedreigd.
|
