W ORLD E XPLORER     

Siteoverzicht
Email
Homepage
     

Rubriek : De mens - algemeen

De rooms-katholieke kerk en de renaissance

Het pausdom kon zich even weinig onttrekken aan de schittering van de renaissance als de wereldlijke heersers, de rijke kooplieden en de overige leken. Daarbij moet natuurlijk in het oog gehouden worden dat de pausen niet alleen geestelijke leiders waren. Ze waren ook vorsten, die wereldlijk gezag uitoefenden over de Kerkelijke Staat, die zo ongeveer in het midden van Itali� gelegen was. De apostolische eenvoud was in deze tijd wel heer ver te zoeken, terwijl er nauwe banden bestonden tussen de Heilige Stoel en machtshebbers zoals de De Medici. Zo liet paus Innocentius VIII (1484-1492) zijn bastaardzoon, die hij had verwekt toen hij nog geen geestelijke was, met een schitterend feest in het Vaticaan trouwen met de dochter van Lorenzo de Prachtlievende de Medici. De zoon van de paus, Franceschetto geheten, installeerde zich netjes in het Vaticaan. Lorenzo, die voortaan de schoonvader van de paus was, zorgde ervoor dat zijn veertienjarige zoon Giovanni tot kardinaal werd gemaakt. Later bracht deze knaap het tot paus onder de naam Leo X (1513-1521).
Na het overlijden van Innocentius VIII in 1492 volgde Rodrigo Borgia hem als paus op. Deze was een zoon van Isabella Borgia, een zuster van paus Calixtus III (1455-1458). Als kardinaal had Rodrigo Borgia het ontstellend bont gemaakt met zijn hebzucht, wreedheid, grenzeloze eerzucht en zijn streven om zijn kinderen en bloedverwanten te verrijken. Als Paus Alexander VI (1492-1503) aanvaardde deze man het hoogste geestelijke ambt.
In die tijd bestond Itali� uit een verzameling stadsrepublieken en vorstendommen, die met en tegen elkaar intrigeerden, terwijl Spanje en Frankrijk er invloed probeerden te verkrijgen. Paus Borgia deed aan dit alles van harte mee. Daarnaast deed hij zijn best zijn vijf kinderen, die hij bij de knappe, maar bandeloze Rosa Vanossa had, tot de hoogste wereldlijke en geestelijke posten te brengen. Hij had het meest op met zijn tweede zoon, Cesare Borgia, die hij al spoedig kardinaal maakte. Maar Cesare kon beter met het zwaard omgaan dan met de miskelk. Tussen de vier Borgia-broers bestond er haat en nijd, die zo ver ging dat Cesare zijn oudste broer Johannes liet vermoorden. Paus Alexander VI vergaf zijn zoon het misdrijf, want hij was zelf sluip- of gifmoord ook bepaald niet uit de weg gegaan. Bovendien had hij er pas weer een zoon bijgekregen, dit keer van zijn minnares Giulia Bella de Farnese. Alexander VI had deze zoon erkend en Giulia gedroeg zich alsof ze de wettig echtenote van de paus was. Aan alle feestelijkheden nam ze deel, kerkelijk of niet.
Van een feest dat de inmiddels 72-jarige paus met zijn beruchte dochter Lucretia aanrichtte, wordt verteld dat er vijftig lichtekooien moesten dansen, eerst schaars gekleed en daarna geheel naakt. Daarop moesten de bedienden zich tussen de dansende vrouwen mengen en het geheel ontaardde in een orgie.
Met Julius II ( 1503-1513) kwam er een paus die dan wel meer krijgsman dan geestelijke was, maar op wiens levenswandel verder niets was aan te merken. Met hem begon het zozeer geschonden aanzien van het pausdom zich te herstellen. Hij maakte een einde aan het systeem van het bevoordelen van familieleden en verbood de verkoop van geestelijke ambten of goederen. Omstreeks 1500 hadden da pausen de rol van kunstbeschermers van De Medici overgenomen. Julius II begon met de bouw van de nieuwe Sin-Pieterskerk te Rome; hij gaf aan beroemde kunstenaars, zoals Michelangelo, grote opdrachten. Raphael kreeg het toezicht op de opgravingen en het herstel van de Romeinse ru�nes. De paus liet zelfs een Arabische drukkerij inrichten.
(foto : portret van Cesare Borgia)
 


Klik hier om deze pagina als je startpagina in te stellen !

Google
 
Web www.worldexplorer.be
www.infoblog.be
© 2006 - WorldExplorer