Rubriek :
Historische figuren
Rudolf Hess
Hess, Rudolf (Alexandri�,
Egypte, 26 april 1894 - Berlijn 17 aug. 1987), Duits politicus,
zoon van een lutherse Beier, diende als vrijwilliger in de
Eerste Wereldoorlog, trad nadien tot allerlei extreme en
antisemitische genootschappen toe, was leerling van Karl
Haushofer en werd in 1921 lid van Hitlers NSDAP. Tijdens diens
vestingstraf na de putsch van M�nchen (1923) fungeerde Hess als
zijn secretaris. In 1933 benoemde Hitler hem tot zijn
plaatsvervanger (als partijleider); in 1934 werd hij
rijksminister. Hoewel Hess in zijn kwaliteit van 'diadoche' in
de meeste belangrijke kwesties werd geraadpleegd, kreeg hij toch
nooit belangrijke opdrachten te vervullen: meer zijn trouw dan
zijn bekwaamheid werd door Hitler gebruikt. Op 13 mei 1941 kwam
het verbazingwekkende nieuws dat Hess 'op eigen gelegenheid' per
vliegtuig in Schotland was gearriveerd en per parachute op het
landgoed van de hertog van Hamilton was gedaald (waarbij hij een
enkel brak). Hess wilde, vermoedelijk op eigen houtje, pogen om
een vrede (?) met Groot-Brittanni� te bewerkstelligen alvorens
Hitler - vijf weken later - de Sovjet-Unie aanviel. Deze opzet
bleef zonder enig gevolg. In het Neurenbergs proces tegen de
oorlogsmisdadigers speelde deze affaire ook geen rol bij de
aanklacht tegen Hess. Hij werd daar tot levenslange
gevangenisstraf veroordeeld (die hij in de gevangenis te Spandau
zou doorbrengen). Gedurende het proces en daarna maakte Hess een
gestoorde indruk.
Herhaalde pogingen om Hess, die ten slotte als enige
overgebleven nazi in de gevangenis te Spandau verbleef, bij
wijze van gratie in vrijheid te stellen, werden door de Sovjets
resoluut afgewezen. Zijn zelfmoord voltrok zich onder verdachte
omstandigheden. Na zijn dood werd de gevangenis te Spandau
afgebroken. Zijn sterfdag werd door neo-nazi's aangegrepen voor
- van overheidswege verboden - demonstraties, die enkele malen
op relletjes uitliepen.
